เราต่างก้าวผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา คืนวันที่มีแต่เงาเป็นเสมือนเพื่อนข้างกาย เหลียวมองไปเพียงอยากจะพบแค่เศษเสี้ยวของใครคนนั้น แต่ไม่มีแม้สักครั้งที่จะสมใจ ด้วยความโดดเดี่ยวอันเป็นพันธนาการของชีวิต เราต่างถูกลิขิตจากคนบนฟ้าใช่หรือไม่ เพราะไม่ว่าเวลาจะหมุนเวียนเปลี่ยนไปเพียงไร สิ่งที่อยู่ในใจก็ยังคงเดิม นั่นคือการรอคอยใครสักคน เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต และคนๆนั้นก็ถูกลิขิตให้มาพบกัน ร่วมต่อเติมคืนวันที่ขาดหายไป ภาพฝันครั้งนั้นที่เคยเลือนลาง ค่อยแจ่มชัดขึ้นมาท่ามกลางความรู้สึก และตรึงตราในทุกห้วงสำนึก ว่าเราต่างเป็นคนในความรู้สึกของกันและกัน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักเพียงไหน ความงดงามจะไม่จางหายไปจากความฝัน เราจะอยู่เพื่อทดแทนสิ่งที่ขาดหายไประหว่างกัน ด้วยหัวใจที่คงมั่นไม่ผันแปร
soulmate 15 ก.ค. 2547 12:25 น. - ID 57327 
984
5
0
15 กรกฎาคม 2547 12:56 น. - comment id 298794
ลักษณะการวางรูปกลอนส่อส่งให้เห็นความ แข็งกร้าว แต่พอได้อ่านแล้วกลับกลายเป็น เหี่ยวห้อท้อแท้ สื่อแห่งอักษรพาทำให้เศร้า เหมือนภาพเงาที่ซ้อนมากับความสุข ๚ะ๛ size>
15 กรกฎาคม 2547 14:13 น. - comment id 298874
เพราะค่ะ มาเยี่ยมค่ะ
15 กรกฎาคม 2547 17:27 น. - comment id 299012
ตามอ่านตลอดมานะคะ แต่ไม่ได้ฝากความชื่นชมไว้ค่ะ งานบทนี้ราวถอดใจพี่พุดมาเลยค่ะคนดี รักและชื่นชมมากจากใจ
15 กรกฎาคม 2547 22:28 น. - comment id 299179
เนื้อหาสื่อความหมายดีนะ แต่รู้สึกขึ้นต้นเศร้าๆ เหงาๆ วิเวกวังเวงวิโหวงหวางยังไงพิกล ครั้นพอลงท้ายๆหน่อย กลายเป็นความรู้สึกด้านดีๆไป จนต้องกลับไปอ่านอีกรอบนึงตั้งแต่ต้น เพื่อปรับมุมมองใหม่ แหะๆ ชอบๆๆๆอ่ะ โดนค่ะ
30 กรกฎาคม 2547 23:07 น. - comment id 303136
..สวัสดีค่ะ.. ..อ่านแล้วเหงา... ..~-~..
20 สิงหาคม 2547 20:13 น. - comment id 313694
ตามหาและรอคอยมาตลอดเช่นกันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
