กาลครั้งหนึ่ง...ของความรัก มีเธอคอยฟูมฟัก...ทนุถนอม จนเวลาผ่านเลยรักสุกงอม เกาะเกี่ยวใจเราล้อมไว้ด้วยกัน กาลครั้งหนึ่ง...ของความเหงา เรื่องราวตอนจบเศร้า...เธอกับฉัน จากเคยรักไม่เหลือแม้ความผูกพัน จากเคยเอาใจวางไว้รวมกัน..ต้องแยกทาง ..... กาลครั้งหนึ่งของหัวใจ ฉันจะเอารักวางไว้ให้ไกลห่าง ไม่ยอมเปิดใจให้ใครเดินร่วมทาง จนกว่าความเจ็บจะเลือนลาง...ไปจากใจ
14 กรกฎาคม 2547 10:57 น. - comment id 298113
ลืมตาขึ้นมามองโลกใหม่ แล้วจะรู้ว่า ฟ้ายังเหมือนเดิม ไม่ว่าจะมีเขาหรือไม่มีก็ตาม๚ะ๛ คิดว่าอย่างนั้นนะครับ size>
14 กรกฎาคม 2547 11:23 น. - comment id 298134
ลืมตาขึ้นมามองโลกใหม่ แล้วจะรู้ว่า ฟ้ายังเหมือนเดิม ไม่ว่าจะมีเขาหรือไม่มีก็ตาม๚ะ๛ คิดว่าอย่างนั้นนะครับ จาก : รหัสสมาชิก : 8650 - Robert TingNongNoi ตอบ...Robert TingNongNoi เงยหน้าขึ้นมองฟ้า แต่น้ำตาทำให้มองไม่เห็น ทำใจ..ทำไมช่างยากเย็น เลยปล่อยให้มันเป็นไปตามกรรม... **ขอบคุณที่แวะมานะคะ*
14 กรกฎาคม 2547 11:45 น. - comment id 298169
สวัสดีครับน้องริน ตอนนี้พี่เมกกำลังทำงานและคอยตอบคอมเม้นท์ที่กลอน ใหม่พี่เมกอยู่นะครับ ยังเหลือสมาชิกอีกหลายท่าน ไม่รู้ ว่าวันนี้พี่เมกจะตอบหมดหรือไม่ เพราะงานก็มีให้ทำตั้งมากมาย ใจก็อยากตอบของสมาชิก และที่ต้องตอบเพราะต้องการ อยากพูดคุยกับพี่ ๆ น้อง ๆ พี่เมกแวะมาส่งข่าวแค่นี้นะครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=231
14 กรกฎาคม 2547 20:10 น. - comment id 298387
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ฉันคงเพลิดแพล้วรักสดใส แต่ตอนนี้มันหมดไป มีแต่รักช้ำหทัยในทุกวัน *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบจัง*-*
15 กรกฎาคม 2547 13:46 น. - comment id 298838
ตอบพี่เมกกะ... ตั้งใจทำงานนะคะ....น้องสาวคนนี้จะเป็นกำลังใจให้ ตอบ..ผู้หญิงไร้เงา อาจเพราะเคยเจ็บช้ำมาเหมือนกัน เรื่องเล่าของความผูกพันจึงไม่ต่าง หากความเสียใจยังไม่เลือนลาง บอกเล่ามาบ้าง...ฉันยินดีแบ่งเบา *ขอบคุณนะคะพี่ๆทั้งสองที่แวะมา*
10 กุมภาพันธ์ 2548 15:32 น. - comment id 413999
อ่านบทกลอนนี้แล้วรู้สึกเศร้าคะ วันที่14 กค.เป็นวันเกิดพี่พจน์ แล้วก็เป็นวันที่เราเจ็บปวดใจที่สุดด้วย เพราะแม้กระทั่งคำอวยพรวันเกิดพี่เค้าก็ยังไม่รับฟัง