ความรักไซร้...คล้ายน้ำหวาน...ในชานอ้อย เคี้ยวบ่อยๆ...รสของอ้อย...ก็หมดหวาน คนรักคน...เคียงคู่ใจ...ไปเนิ่นนาน ของที่หวาน...กลับเป็นขม...ระทมใจ ใช่ว่าเรา...จักไม่เคย...เผยใจรัก แต่เพราะอก...ชายนี้หัก...รักกลัดหนอง รักหวานชื่น...รื่นรม...บ่มเรืองรอง มีอันต้อง...ร้างรา...ระอาใจ รักเคยมี...ที่เคยรัก...นานหนักหนา แม้เวลา....ล่วงเลย...มิเคยหาย เป็นแผลใจ...ติดตัว...ล่วงวันตาย คงมิคลาย...จากน้ำหวาน...ชานอ้อยเอย...
ถังแดง 12 ก.ค. 2547 12:14 น. - ID 57099 
1047
6
0
12 กรกฎาคม 2547 12:17 น. - comment id 297105
ปกติไม่ค่อยเขียนกลอนนะครับ แต่จะลองดู -_-
12 กรกฎาคม 2547 12:20 น. - comment id 297106
..เปรียบซะ!! ..^_^..
12 กรกฎาคม 2547 14:02 น. - comment id 297193
ความหวานของความรัก มันไม่ใช่เฉกเช่นอาหาร เป็นเรื่องของอาวัชนาการ ที่ไม่มีวีนสลาย ๚ะ๛ size>
12 กรกฎาคม 2547 17:13 น. - comment id 297279
เขียนได้ดีค่ะ ลองดูสัมผัสระหว่างบท นิดหน่อยนะคะ
12 กรกฎาคม 2547 21:44 น. - comment id 297364
อันความรักเหมือนยาลมที่ขมขื่น ค่อยค่อยกลื่นคงอยู่ได้ไม่ใช่น้อย แต่เมื่อหมดยาขมชมเป็นรอย ความรักก็ลดน้อยไม่คอยเลย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
12 กรกฎาคม 2547 21:45 น. - comment id 297365
อันความรักเหมือนยาลมที่ขมขื่น ค่อยค่อยกลื่นคงอยู่ได้ไม่ใช่น้อย แต่เมื่อหมดยาขมชมเป็นรอย ความรักก็ลดน้อยไม่คอยเลย *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
12 กรกฎาคม 2547 23:23 น. - comment id 297426
ถุยถ่มทิ้งอ้อยชานเคยหวานหอม ได้เด็ดดอมหมดสิ้นกรุ่นกลิ่นหวาน ใครดูดดื่มรสชื่นแล้วกลืนชาน ไม่เคยมีในตำนานเพราะติดคอ... อิอิ รู้อย่างนี้แล้วสาว ๆ อย่าทำตัวให้หมดหวานนะ จะถูกคายทิ้งเหมือนชานอ้อย อิอิ กลอนดีนะคุณถังแดก เอ๊ย ถังแดง ขออภัย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
