ขอฝากกลอนแทนวาจามาย้ำไว้ ว่ามีใครคนหนึ่งคิดถึงเสมอ แม้เวลาผ่านไปไม่ลืมเธอ ยังเฝ้าเพ้อด้วยจิตมั่นมิหวั่นเลย ยิ่งนานไปดวงใจยิ่งเศร้าหมอง ตกเป็นรองสุดเจ็บชำนำตาไหล อยากหลบลี้หนีหน้าให้แสนไกล เพื่อจะได้ลืมเธอหยุดเพ้อครวญ เห็นใครใครคนอื่นเขาชื่นนัก เขามีรักสมหวังดังใจหมาย แต่ตัวเราซิเจ็บจวนเจียนตาย ก็จะไม่ร้องขอรอเมตตา หากวันนี้มีเขาเราก็ชำ เพราะเขาทำเป็นรักเรานักหนา แต่ยามใดที่เราอยู่ไกลตา ก็จะหารักใหม่ไม่ใช่เรา