..โศกคลาย.. ใช่ รัก...

อาภาภัส

   กาพย์ยานี
     
   โศกกิ่งใหญ่ไหวริ้ว             ใบแกว่งปลิวปานร้าวราน
หวังวสันต์หยาดผ่าน              ปลอบดวงมาลย์ให้เริงรมย์
  รินเย็นฉำเย็นจินต์             หทัยถวิลใฝ่สุขสม
มากมิตรชวนคุยชม               ทุกข์ระทมคงจางเจือ
  
  ฟ้าเอยใยเฉยชา                 ปล่อยเวลาเหว่ว้าเหลือ
โรยทางวางมาเอื้อ                  มิใช่เรือที่ล่องลอย
   ฤาว่าวราวขาดแหว่ง           ลมแรงแกว่งรั้งถดถอย
หัวใจเฝ้าใฝ่คอย                   ใจดวงน้อยร้อยใจเคียง
  สกุณาร่อนหาหนอน             มวลภมรบินเฉเฉียง
เกาะลงบุปผาเพียง                 ลิ้มเกสรชอนชื่นเชย
  เวลามาทายทัก                    ลืมหรือรักหนักหน่วงเผย
วานฝากลมรำเพย                 โอบรักอ้อมล้อมรักมา
  กระซิบใครสักคน               ที่เวียนวนดั้นด้นหา
รักอยู่คู่ฟากฟ้า                      โปรดนำข้าเคียงคู่ครอง
  
  อโศกฟื้นชีวัน                    เสียงสนั่นผูกพันสอง
หัวใจที่ใฝ่ปอง                      รัดเกลียวจ้องจองหัวใจ