แม้ป่ากว้างอ้างว้างกลางทิวสน ขอสักคนเคียงข้างไม่ห่างหาย แม้ลมหนาวเหน็บเนื้อผ่านผิวกาย ขอสักรายยืนอยู่เคียงคู่ทน แม้ลำบากตรากตรำย่ำกลางป่า ขอเคียงบ่าฝ่าไปทุกแห่งหน ขอรอยยิ้มพริ้มพรายให้คลายกังวล ขอเพียงคนหนึ่งข้างไม่ห่างกาย. **เป็นความรู้สึกตอนที่ไปเดินท่ามกลางป่าสนที่ภูสอยดาวครับ** **ถ้าเพื่อนๆท่านใดชอบธรรมชาติ อย่าลืมแวะไปอ่าน บทกวีจากภูสอยดาว ของผมนะครับ**
ม.ปณิธาน 5 ก.ค. 2547 02:19 น. - ID 56501 
797
3
0
22 มีนาคม 2551 01:50 น. - comment id 279714
อ่านแล้วเหมือนกำลังอยู่กลางธรรมชาติจริงๆ อ่านแล้วเหมือนกะว่า จะเศร้าก็ไม่เศร้า เหงาก็ไช่
5 กรกฎาคม 2547 03:09 น. - comment id 293442
ค้าบ
5 กรกฎาคม 2547 08:08 น. - comment id 293473
ขอเคียงข้างกลางป่าเขาลำเนาพฤกษ์ แม้ตกดึกยังไม่เคยจะนึกหวั่น ด้วยมีคุณข้างกายให้ผูกพัน จึงไม่หวั่นกับสิ่งใดในป่าดง *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
5 กรกฎาคม 2547 13:31 น. - comment id 293582
แวะมาทักทายพี่เคนจังก่อนจะออกไปทานข้าวกลางวันค๊า .. ซำบายดีบ่อ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
