หน้าส่วนตัว
วิชาเรียน เจ๋งเป้งได้ที่หนึ่ง
แต่วิชารักกลับเข้าไม่ถึง ..ไม่ได้ซึ้งกับใครเขา
วิชาเรียนใช้ความจำและการวิเคราะห์คาดเดา
แต่วิชารักต้องอาศัยประสบการณ์ที่นานเนา และความเข้าใจ
วิชาเรียน ต้องค้นคว้าหาตำรา
แต่วิชารักกลับไม่มีตำราให้ค้นหาว่าเป็นไฉน
วิชาเรียน อาจารย์เป็นคนสอนสั่งจนเข้าใจ
แต่วิชารักต้องเรียนรู้ และเข้าใจด้วยตนเอง
วิชาเรียนให้ฟัง พูด เขียน อ่าน
ฝึกจนคล่องแคล่วชำนาญถือว่าเก่ง
วิชารักไม่ต้องหัดก็เป็นเอง
ดำเนินไปไม่ดีอาจโคลงเคลง ล่มกลางทาง
วิชาเรียนไม่ได้เหมือนวิชารัก
บทเรียนกับบทรักมันมักจะต่าง
ความรักเมื่อดำเนินไปจนถึงปลายทาง
ถือว่าจบหลักสูตรวิชารักทุกอย่าง . ระหว่างคนสองคน
.....ฮ้าวววววววววว ...ง่วงจังแฮะ ......
Future_Perfect`` 4 ก.ค. 2547 10:23 น. - ID 56435 
2422
13
0
4 กรกฎาคม 2547 10:24 น. - comment id 292964
เฮ่อะๆๆๆๆ
ง่วงมากมายจริง ๆ เล้ย อยากกินหนมด้วยนะเนี่ย
4 กรกฎาคม 2547 10:58 น. - comment id 292977
เมื่อวิชาเรียนต่างจากวิชารัก ถ้าใจเหนื่อยนักก็พักเสียก่อน ลงทะเบียนวิชาเรียนมันแน่นอน แต่วิชารัก..อาจต้องถอนเป็นรายวิชา แวะมาเยี่ยมค่ะ
4 กรกฎาคม 2547 11:03 น. - comment id 292979
ทะเลไม่เคยหลับ
วิชาเรียน ถอนง่าย ไม่ต้องเจ็บ
วิชารัก ถอนยาก แถมต้องเก็บความเจ็บไปนอนเศร้า
วิชาเรียน ลงทะเบียน จ่ายตังค์เอา
วิชารัก ต้องเอาหัวใจ ไปลงทะเบียน
.... ขอบคุณที่แวะมาทักทายกัน และสำหรับบทกลอนที่ดี ๆ คะ
4 กรกฎาคม 2547 11:19 น. - comment id 292991
จะเรียนรักรักเรียนต้องเพียรแก้ อย่ายอมแพ้แก้ไขไปสู่ฝัน จุดสุดยอดคือเรียนรู้กันและกัน ผูกสัมพันธ์พรากเพียรทั้งเรียนรัก
4 กรกฎาคม 2547 13:27 น. - comment id 293039
เขียน..งานได้น่ารักมากเลยนะคะ..
แบบ เรน..แวะมา.. ทักทาย..นะคะ..
4 กรกฎาคม 2547 13:59 น. - comment id 293053
อุตส่าห์เพียรเรียนรักไม่ยักจบ ต้องพักรบหลายครั้งลำพังเหงา เฝ้าถนอมยอมทนจนเป็นเงา แต่กลับเศร้าซึมนักอกหักตก
4 กรกฎาคม 2547 14:09 น. - comment id 293057
ผลิใบสู่วัยกล้า ขอบคุณสำหรับบทกลอนเพราะ ๆ นะคะ
4 กรกฎาคม 2547 14:11 น. - comment id 293058
เรนจัง ขอบคุณสำหรับคำชมค๊า เรนจังผู้สดใส
4 กรกฎาคม 2547 14:26 น. - comment id 293068
นกตะวัน บทกลอนของคุณสื่อความหมายได้ดีจัง ชอบมากมายคะ และขอบคุณที่แวะมาทักทายกันนะคะ
4 กรกฎาคม 2547 14:36 น. - comment id 293076
รักใดในแหล่งหล้า.ธานี จะเสื่อมความหมายมี.บ่ได้ เพียงตาสื่อตาฤดีไหวหวั่น คงแต่เปิดใจไว้อย่าได้ปิดปังฯ ฮิๆๆๆๆๆๆ ยังนึกบท เรียน ม่ะออกอ่ะ ขอแค่นี้ก่อนนะ ฮิๆๆๆๆ คนแก่ก็งี้อ่ะ สมองช้า บาย
4 กรกฎาคม 2547 14:56 น. - comment id 293094
เขียนงานได้น่ารักดีค่ะ
กับความรักแล้ว
ไม่มีโรงเรียนไหนเปิดสอน
ไม่มีตำราสอน....ไม่มีหลักสูตร
มีก็แต่เรา....ที่จะต้องเรียนรู้ ศึกษา มันไปเรื่อยๆ จนเราจะเข้าใจความรักนั้นได้ด้วยตัวของเราเอง......
....โดยส่วนตัวแล้วนะคะ .....คิดว่า
ค่าเทอมของความรัก ก็คือความรู้สึก.....
ส่วนผลตอบแทนที่ได้รับ....ก็คือความรู้สึกที่สะท้อนกับมา ที่ทำให้เรารู้สึกตัวอีกครั้งกับความรักที่เป็นไป.... ทั้งในด้านบวกและลบ.....
แวะมาทักทาย + เป็นกำลังใจให้นะคะ
4 กรกฎาคม 2547 19:01 น. - comment id 293188
totally different!! ^________^
4 กรกฎาคม 2547 19:25 น. - comment id 293207
บทรักมักให้บทเรียน นักแสดงปวดเศียรมากนัก เข้าฉากทุกครั้งเรื่องหนัก บทรักสมจริงปิ๊งกัน........ ถ้าฝึกไว้ดี ก็จะไม่มีปัญหา อิอิ น่าจะมีโรงเรียนสอน อิอิ
4 กรกฎาคม 2547 20:49 น. - comment id 293259
วิชาเรียนเพียรขยัน คงจะทันไม่สอบตก แต่วิชารักที่หยิบยก กับสอบตกในทุกที *-*วิชานี้มีโรงเรียนสอนไหมค่ะ จะไปสมัครค่ะ ชอบจัง แต่งเก่งมากเลยค่ะ กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
4 กรกฎาคม 2547 23:00 น. - comment id 293347
พี่เมก ....
ขอบคุณกำลังใจดี ๆ ที่มีให้กันเต็มปรี่เหมือนเดิม ขอบคุณบทกลอนสวย ๆ นะคะ
- !!!...^Imagine^...!!!
ขอบคุณสำหรับความหมายดี ๆ และบทกลอนเพราะ ๆ คะ
...น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม.....
ขอบคุณรอยยิ้มกว้าง ๆ ที่คุณมีให้กันคะ
... คุณฤกษ์...
ถ้ามีโรงเรียนสอนก็ดีนะสิคะ อิ๋วจะได้ไปเรียนบ้างเนอะ ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ
...ผู้หญิงไร้เงา...
สอนตัวเอง ประสบการณ์จากตัวเอง ... เจ็บก็เจ็บเองอ่ะคะ ขอบคุณสำหรับบทกลอนน่ารัก ๆคะ
5 กรกฎาคม 2547 13:11 น. - comment id 293565
...ทุก ๆ กำลังใจ ขอบคุณทุกคนมากเลยนะคะที่แวะเข้ามาทักทายกัน พี่เมก !!!...^Imagine^...!!! น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม คุณฤกษ์ และ ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณมาก ๆค่ะ
20 สิงหาคม 2547 01:27 น. - comment id 313296
วิชาเรียนมีมากมายหลายสาขา สารพัดวิชาการแห่งคำสอน วิชารักก็มีมากมายให้ลองเรียน 1.คือรักพ่อแม่ที่ได้เลี้ยงดูเรามา 2.รักพระศาสดาที่แพร่ธรรมคำสั่งสอน 3.รักครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนวิชาการ 4.รักตัวเราเอง 5.รักชาติ 6.รักเพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมโลก 7.แล้วจึงหัดรักคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตเรา เคยมีใครสักคนเคยเขียนไว้นานมาแล้วว่า ความรักอันใดแม้รักเท่าไหนก็ไม่ยั่งยืน เช่นดังคู่รักแม้รักดังกลืน ก็อาจขมขื่นขึ้นได้ภายหลัง แต่ ความรักชาติ รักแสนพิสวาส ก่อเกิดมานะ บากบั่นอดทน เกิดความนิยม ยินดีสามัคคี ชีวิตร่างกาย ตายไม่เสียดาย เกิดมาทั้งที ตายแล้วก็เผา ปกป้องคุ้มเหย้า ต่อสู้กันไป หมายเหตุ จำมานะ อาจผิดพลาดได้ โปรดให้อภัย แต่บทกวีของท่านเพราะมาก ขอบคุณนะครับ คนดี
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
