ชีวาน้องของพี่นี้ แตกดับ โลกโศกโลกสดับ รับรู้ พี่ยิ่งโศกน้องลับ ลาจาก แม้โลกมลายใจสู้ กู่ก้อง รักเธอ ชีวาแยกแตกสลายหายจากโลก ความเศร้าโศกโรคเร้ารุมคุมไม่ไหว ชีวิตดับลับลาพาอาลัย ยอดดวงใจไยจากข้าน่าเศร้าตรม เธอไปแล้วแก้วตาข้าสูญสิ้น ในแดนดินกลิ่นไอได้ขื่นขม โลกโศกาอาดูรพูนระทม ยืนยังล้มก้มหน้าหลบซบแผ่นดิน ฟ้าไยพรากน้องจากโลกโศกยิ่งนัก น้องที่รักข้าจักร้อนนอนถวิล เสียน้ำตาฟ้ารู้ไหมหากได้ยิน แม้น้องสิ้นดินทลายใจ(ยัง)รักเธอ...
30 มิถุนายน 2547 12:37 น. - comment id 291640
ค่ำ ๆ จะแวะมาคอมเม้นท์ให้นะครับ เด๋ว !! จะไปทำธุระข้างนอกก่อนครับ ขอฝากรอยยิ้มและเสียงเพลงไว้ก่อนนะครับ ^_________________^ http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=233
30 มิถุนายน 2547 12:50 น. - comment id 291646
ตอบ คุณเมก น้อมรับคำคอมเมนท์ทุกเวลาค่ะ
30 มิถุนายน 2547 13:34 น. - comment id 291658
เศร้าจังเลย.... การจากลา นำพาความเสียใจให้กับคนที่ยังอยู่... แต่ทุกคนก็ต้องก้าวต่อไปน่ะ... เก็บไว้ในความทรงจำ แล้วลุกขึ้นเดินต่อไป.
30 มิถุนายน 2547 16:24 น. - comment id 291688
ตอบ พันดาว ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาชม
6 กรกฎาคม 2547 20:46 น. - comment id 294184
อย่าบอกเพื่อตอกย้ำ ทุกการกระทำ.....ฉันเห็น เก็บคำว่าไม่รักเอาไว้.......ไม่จำเป็น ฉันยังมี เซ้นต์ พอที่จะเข้าใจ ขอร้องว่าอย่าห้าม อย่าปราม.....หัวใจฉัน ไม่ต้องใช้วาจาเสียดสี...ท่าทีประชดประชัน เพียงเพื่อที่จะให้ฉันไปจากชีวิตเธอ บอกเลย.....มันไม่มีประโยชน์ ขอโทษ!.....ฉันรักเธอ....ผิดตรงไหน ไม่ต้องการให้เธอมารักตอบ...มาชอบใจ แต่ที่ทำไป....มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ฯ แวะมาเยี่ยมครับ คิดถึงกลอนของคุณครับ
6 กรกฎาคม 2547 21:12 น. - comment id 294200
จะเลิกก็บอกตรงตรง อย่ามัวพะวงอยู่ได้ ไม่รักไม่ว่าอะไร แค่ใจฉันยังรักเธอ สรุปว่าอย่างนี้ใช่ไหมคะ ข้างต้น ขอบคุณนะคะที่ยังจำกันได้ เดี๋ยวจะเขียนเรื่องสั้นเป็น กลอน วันหลังจะเอามาลง ช่วยอ่านก็แล้วกันนะคะ วันนี้คงยังไม่มีเวลา ขอบคุณอีกครั้งค่ะ