หากหัวใจ เธอบินไป ได้ดั่งนก พี่จะผก ผันใจ ให้เป็นกิ่ง เป็นต้นไม้ ให้น้อง ได้พักพิง แผ่ก้านกิ่ง ร่มใบ ให้น้องนอน สะสมบุญ กุศลสร้าง ปูทางไว้ เดินเรื่อยไป เหนื่อยนัก หยุดพักก่อน ซุกหน้าแนบ แอบอกพี่ หลับตานอน หยุดพักผ่อน พอมีแรง แล้วค่อยไป พี่จะจูบ ที่เปลือกตา สองข้างนั้น จูบรับขวัญ คนดีที่ หน้าผากใส กอดแนบแน่น ให้น้อง ได้สุขใจ มือลูบไล้ เส้นผม พรหมจูบตาม
25 มิถุนายน 2547 13:36 น. - comment id 289683
มาแอบดูคนเป็นนกบินผกผิน แถมมีกิ่งร่มไม้ให้อาศัย เห็นแล้วฉันอิจฉาตัวร้อนใน ที่สองใจร่วมเป็นซึ้งเหลือเกิน *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ดีใจที่เห็นคุณทั้งสองรักกัน สุขใจเหลือเกินค่ะ*-*
25 มิถุนายน 2547 14:44 น. - comment id 289732
... ขอบคุณ คุณผู้หญิงไร้เงา จากส่วนลึก ของหัวใจเลย ครับ .......
25 มิถุนายน 2547 18:42 น. - comment id 289821
จากนี้ จะรดน้ำคอยดูแล ต้นไม้จะเฒ่า จะแก่ อ่อนแอ หรือเข้มแข็ง ฉันจะอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้ๆตรงนี้ไม่เปลี่ยนแปลง วันใดเริ่มแห้งแล้ง จะอยู่เป็นน้ำ เป็นแสง เพื่อรักของเรา โอ๊ย ... หยิวๆ .. หวิวๆ .. แอบดูคนเค้าจุ๊บกัน .. อิอิ .. .. แวะมาทักทายค่ะ ..
25 มิถุนายน 2547 20:04 น. - comment id 289853
ไม่มีอะไรจะบอกเธอมากมายให้ดูหวาน ไม่มีคำสรรสร้างใดๆบอกไปให้เธอซึ้ง ไม่มีหรอกนะเมกคนนี้ขอบอกเธอเพียงคำหนึ่ง ที่ไม่ซึ้งไม่หวาน แต่ดูเหมือนประจาน .. รักเมกที !! ว่าย อิ_อิ หยอกเล่นจ้า ใคร ๆ เขาก็ว่าเมกหวานม่ะเป็น มีแต่ฟามเศร้าอ่ะนะ เลยลองเขียนหวาน ๆ ดู
25 มิถุนายน 2547 21:35 น. - comment id 289909
นั่งอ่านไป ยิ้มไป ใจครุ่นคิด ป่านนี้ชิด เชยใคร ที่ไหนหนอ คนนั่งอ่าน น้ำตา ใกล้จะคลอ โอ้...นี่หนอ รักเขา เข้าเต็มทรวง คิดถึงมาก จากใจ คนไกลบ้าน วันนี้งาน เต็มหัว กายหมุนคว้าง ไม่ได้พัก ไม่ได้หยุด น้องพุ่มพวง ใจแสนห่วง พี่ชาย จะเหงาใจ เข้ามาอ่าน กลอนหวาน สราญจิต อยากเชยชิด ซบอกจัง ดังพี่ให้ แต่ติดขัด สองเรา อยู่ห่างไกล จึงทำได้ เพียงส่งจิต มาชิดกัน คิดถึงพี่พายุมากนะคะ