ค่ำคืนมืดมิดขอนิทรา พักใต้ชายคาแผ่นฟ้ากว้าง ชื่นชมแสงดาวพราวน้ำค้าง นักเดินทาง...ผู้นี้...เพียงอ่อนแรง จึงขอซบแนบกายกับผืนหญ้า ให้น้ำตาไหลผ่านผืนดินแกร่ง ดังหิงห้อยยามนี้ช่างอ่อนแรง มิอาจเปล่งแสงแข่งกับดารา ปลายปีกฝันเหมือนกำลังจะฉีกขาด หวังอยากวาดทางสายรุ้งทั่วแผ่นฟ้า วอนสายลมโบกสบัดพัดอุรา ให้น้ำตาในหัวใจเหือดแห้งไป แสงจันทร์กระจ่างโปรดนำทางให้แก่ฉัน ให้ปีกแห่งฝัน ฉันมีพลัง เคลื่อนไหวได้ คืนนี้อยากพัก หลับฝัน ใต้แสงดาวอุ่นไอ ให้วันเวลาที่ผ่านไปไหลเป็นสายธารอดีตกาล พรุ่งนี้...เมื่อตะวันจุมพิตขอบฟ้า หยดน้ำค้างในดวงตาถูกเผาผลาญ คงเป็นวันซึ่งดอกไม้ได้ผลิบาน เป็นของขวัญแด่...นักเดินทาง...ผู้อ่อนแรง
แอ็ปเปิ้ล 23 มิ.ย. 2547 19:42 น. - ID 55813 
1257
11
0
23 มิถุนายน 2547 20:12 น. - comment id 288795
แม้เดินทางเหนื่อยแค่ไหนอย่าได้หวั่น ด้วยตัวฉันพร้อมเป็นกำลังใจให้ แม้เดินทางฝ่าขวางหนามและทุกข์ภัย ขอให้รู้ฉันเคียงใกล้ไม่ห่างเลย *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ความหมายดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ คิดถึงเสมอนะค่ะ*-*
23 มิถุนายน 2547 20:23 น. - comment id 288803
อืมมม..เอากำลังใจและความห่วงใยมาให้ค่ะ
23 มิถุนายน 2547 20:31 น. - comment id 288809
หน้าส่วนตัว
พี่แอ็ปเปิ๊ลค่ะ...........คิดถึงจังเลย........
บทกลอนพี่ยังคงงดงามในใจกระดานโต้คลื่นเสมอ...................
ปลายปีกฝันเหมือนกำลังจะฉีกขาด.........
23 มิถุนายน 2547 20:47 น. - comment id 288823
กว่าจะรู้ ชีวิตคืออะไร กว่าจะรู้ หัวใจคงอ่อนล้า เฝ้ารอความฝัน ให้ตกตะกอนช้า ช้า เพื่อให้ฝันชัดเจน และเป็นจริง. การเดินทางที่ยาวไกล อาจมีเวลาที่หยุดพักเพื่อให้ปีกแห่งฝันได้มีแรง พร้อมที่จะโบกโบย ให้สองเท้าที่อ่อนล้าได้พักผ่อนพร้อมที่จะก้าวต่อไปได้ การหยุด มิใช่หยุดนิรันดร์ เหมือนใบไม้ที่ร่วงโรย หยุดพักเพื่อจะผลิใบอ่อนใหม่ กล้าแกร่งกับโลกกว้าง การเดินทางก็เช่นกัน ขอบคุณมากคะพี่ตูน (ผู้หญิงไร้เงา) กับบทกลอนเพราะ ๆ เปิ้ลเองก็คิดถึงเช่นกันคะ นางฟ้าซาตาน ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใย ขอตอบแทนด้วยมิตรภาพที่จริงใจคะ น้องตั๊ก (กระดานโต้คลื่น) พี่เปิ้ลดีใจมากเลย ที่เห็นน้องตั๊กมาเยี่ยมกัน คิดถึงเช่นกันนะจ๊ะ ^_____^
23 มิถุนายน 2547 22:14 น. - comment id 288878
^*^ อย่าไปแคร์ถึงเรื่องราวเมื่อครั้งก่อน อย่านอนเสียใจและร้องไห้ ก้าวไป..เพื่อสิ่งที่ตั้งใจ สร้างความฝันให้สดใสดั่งใจเรา ฯ พี่เมกแวะมาให้กำลังใจครับ ต้องขอตัวไปทำงานก่อนครับ ยุ่งมากเลยอ่ะ โชคดีจ้าาาาาาาาาาาา พี่เมก
24 มิถุนายน 2547 00:26 น. - comment id 288926
-------- หลับฝัน ในวันอ่อนแรง สิ้นแสง กับการร่อนแรมตามหาฝัน หมวกเก่า เป้ชรา รองเท้า ต่างอ่อนแรงกัน หัวใจฉัน ขอหยุดพักฝัน สิ้นสุดวันของการเดินทาง -------- เพราะมาก... นักเดินทางปีกขาว -- แอ๊ปเปิ้ล เพียงแค่อ่อนแรง ไม่ใช่สิ้นแรง ... ฉันรู้ว่าการเดินทางครั้งใหม่กำลังจะเริ่มขึ้น
24 มิถุนายน 2547 07:10 น. - comment id 289011
เมื่อเหนื่อยล้าล้มนอนพักผ่อนบ้าง ระยะทางยังไม่ไกลไปให้ถึง เรื่องราวพาน ผ่านพบ พึงคำนึง ระลึกถึง ประสบการณ์ เชี่ยวชาญเอย
24 มิถุนายน 2547 12:32 น. - comment id 289102
เพราะมากค่ะ ความหมายดีมากเลย อ่านแล้ว มีกำลังใจที่จะก้าว ไปด้วยเลย อิอิ นักเดินทางผู้มีหัวใจที่แรงกล้า ขอให้เดินต่อไปสู่จุดหมายแล้วจะพบว่ามีเรื่องราวอีกมากมายให้เราได้ค้นหา ได้เรียนรู้อีกมากมาย ขอให้ตลอดเส้นทางการเดินครั้งนี้ เจอแต่สิ่งที่สวยงาม นะค่ะ ไม่มีคำว่าสาย ถ้า เราจะเริ่ม ต้น ค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานจ้า -`๏ิ__ิ`๏
26 มิถุนายน 2547 13:46 น. - comment id 290147
หนทางยาวไกลแสนไกล หัวใจเหนื่อยล้าแสนเหนื่อย แต่ยังคงต้องเดินต่อไป อาจมีหยุดพักบ้าง... และชีวิตก็ต้องดำเนิน ให้ถึงวันที่หมดลมหายใจ
31 กรกฎาคม 2547 16:26 น. - comment id 303394
ขอบคุณพี่เมกกะคะ งานยุ่งก็ยังแวะมาทักทาย ให้กำลังใจเสมอ นักเดินทางพักสักนิด ก็เดินทางต่อได้แล้วละคะ วันนี้ไม่ร้องไห้แล้ว...สะอึก สะอื้น อิอิ สวัสดีคะลุงชัย แล้วแอ็ปเปิ้ลจะเก็บประสบการณ์ ตามรายทางที่ก้าวเดิน เพราะสุดหมายของ นู๋ ไม่ได้อยู่ปลายทาง แล้วสิ้นสุดลง แอ็ปเปิ้ลกำลังสนุกกับการเดินช้า ๆ ดูรายละเอียด ระหว่างทางอยู่คะ ...คิดถึงคุณลุงจังเลย สวัสดีจ๊ะฟ้าสีคราม ใช่แล้วจ๊ะ...ไม่มีคำว่าสายสำหรับการเริ่มต้น ถ้าอย่างนั้น จอย กะ เปิ้ล ถ้าหายเหนื่อยแล้ว ก็ออกเดินทางพร้อมกันเลยนะจ๊ะ ^__^
31 กรกฎาคม 2547 16:29 น. - comment id 303396
สวัสดี...พันดาว.. เปิ้ลชอบความหมายในกลอนที่พันดาวโพสตอบมากเลย หลับฝัน ในวันอ่อนแรง สิ้นแสง กับการร่อนแรมตามหาฝัน หมวกเก่า เป้ชรา รองเท้า ต่างอ่อนแรงกัน หัวใจฉัน ขอหยุดพักฝัน สิ้นสุดวันของการเดินทาง ขอบคุณนะสำหรับกำลังใจ ข้อความดีดี ชอบจัง ตรงคำว่า หมวกเก่า เป้ชรา รองเท้าต่างอ่อนแรงกัน เหมือนทุกสิ่งดูมีชีวิต และอยู่เคียงข้างเราตลอด
31 กรกฎาคม 2547 16:32 น. - comment id 303398
สวัสดีจ๊ะ...รุ้งสรวรรค์ เปิ้ลจำคำพูดของไหนที่สอนได้นะ ไหนเคยบอกว่า...ความล้มเหลวครั้งยิ่งใหญ่ที่สุด คือการไม่คิดที่จะทำ...อืม...ขอบคุณมากเลย สำหรับกำลังใจ และสิ่งดีดีที่มีให้กันตลอด ใช่จ๊ะ...ชีวิตคือการต่อสู้ เราต้องสู้ไปจนกว่า จะหมดลมหายใจ... ขอบคุณทุก ๆ คนมากเลยคะ อิอิ กลับมาอ่านใหม่ เพิ่งมีเวลามาตอบให้ ^____^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
