เธอยังเป็นเงามตามติดตัว
ฉันเอง
คิดว่าลืมเธอได้แล้วแต่ในความเป็นจริง
เธอยังคงเป็นเงาติดตามฉันตลอดมา
แม้ว่าในบางครั้งที่ฉันพยายามที่จะลบเธออกไป
แต่พอเกิดอารมณ์อ่อนไหวในใจฉันก็ยังมีเธอ
บ่อยครั้งที่จะโทรไปหาเธอแต่ฉันก็หักห้ามใจไว้
ทั้งๆที่คิดถึงเธออย่างมากมายแต่มันไม่มีประโยชน์อะไร
เพราะว่าข้างกายเธอนั้นมีใครครอบครองอยู่
ต้องโทษตัวเองที่เผลอใจไปรักเธอจนหมดหัวใจ
แต่ในวันนี้มันไม่เหลืออะไรมีแต่ความทรงจำ
เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส
สำหรับเธอแล้วเธอคงไม่เจ็บปวดเหมือนฉัน
เพราะว่าฉันยังอยู่ที่เดิมมันเหมือนกับว่าเป็นการตอกย้ำ
ฉันไม่มีทางที่จะไปไหนเพราะว่ามันเป็นที่ซุกหัวนอน
มันยังมีภาพในอดีตวนเวียนอยู่ถึงแม้ว่าในบางครั้ง
ที่ฉันพยายามลืมเธอแต่ก็ไม่เคยทำได้สำเร็จ
เธอจะรู้บ้างไหมว่าฉันคิดถึงเธอตลอดเวลา
น้ำตามันยังไหลอยู่ทุกครั้งที่เขียนข้อความของเธอ
เป็นเพราะว่าฉันรักเธออย่างมากมาย
ยังจำรอยยิ้มและไออุ่นจากเธอและคำหวานๆ
ที่เธอเคยพูดอยู่เป็นประจำจนมันฝังอยู่ในใจ
ถ้าฉันได้ยินจากปากคนอื่นมันคงจะเลี่ยน
แต่สำหรับเธอแล้วฉันมีความสุขเมื่อได้ยิน
แต่ตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนแปลงไป
เหมือนกับเราไม่เคยรักกันมาก่อน
เวลาที่เราโทรหากันไม่มีถ้อยคำหวานๆให้กัน
และการโทราของเราก็เหมือนค่อนข้างเป็นทางการ
ไม่เหมือนเธอคนเก่าที่ฉันรักเธอและเธอก็รักฉัน
ฉันรู้ดีว่าเธอไม่ต้องการรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก
เธอต้องการไม่ให้ไฟกองนี้มันดับลงไปไม่ให้มันครุขึ้นมาอีก
เธอทำได้แต่ใจของฉันมันยังคิดถึงเธออยู่เสมอ
มันรวดเร็วมากนะในการที่เราต้องจากกัน
และต่อแต่นี้ไปมันก็เป็นเรื่องในอดีต