อ้างว้างและเหน็บหนาว ไม่มีดาวบนฟ้ากว้าง ไม่มีไฟคอยส่องทาง ยังอ้างว้างและว้าเหว่ เพราะรักที่รวนเร ใจเสเพลอยู่ร่ำไป มองไปไม่เห็นใคร ได้แต่ร้องออกเป็นกลอน
21 มิถุนายน 2547 15:33 น. - comment id 287669
ก้อไม่อยากจะห่วงใย ก้อไม่อยากจะทำอะไรแบบนั้น แต่มันก้อฝืนหัวใจไม่ได้เหมือนกัน จะทำอย่างไรได้ล่ะหัวใจหวั่นหวั่นชอบกล หากเธอได้รับรู้เรื่องราว รู้บ้างหรือเปล่าว่ามีใคร....หัวใจสับสน ร้อยเล่ห์เสน่หา สารพัน..วก..วน เฮ้อๆๆๆๆสับสนกะ.....เจ้าหัวใจ ฯ อ้างว้างจริงนะใจ....หาอะไรทำบ้างนะ..อาจทำให้ใจหายอ้างว้าง ใคร ๆ ก็เหงาทั้งนั้นอ่ะ ถ้าไร้เงารัก อย่าหั้ยเหงามันทำลายเรานะ เมกแวะมาให้กำลังใจครับ
21 มิถุนายน 2547 16:18 น. - comment id 287697
แวะมาเป็นกำลังใจ
21 มิถุนายน 2547 18:25 น. - comment id 287759
บางครั้งการใช้เวลาเพื่ออยู่คนเดียว มันก็ดีสำหรับคุณนะ อยู่เพื่อทบทวนเรื่องราวต่าง ๆที่ผ่านมาในชีวิตคุณ มันจะดีมากเลยล่ะ ถ้าทำแบบนี้แล้วได้พักผ่อน ทำให้ตัวเองมีกำลังใจ .. แต่ถ้าไม่ใช่ ก็อย่าทำเลย อย่าปิดกั้นตัวเอง ออกไปโลกด้านนอก มันสนุกมากเลยล่ะ
22 มิถุนายน 2547 00:57 น. - comment id 287916
:)
22 มิถุนายน 2547 11:09 น. - comment id 288042
อ้างว้างและสับสน อยากมีคนคอยห่วงหา คอยช่วยซับน้ำตา บางเวลาที่เหงาใจ แวะมาทักทายค่ะ
24 มิถุนายน 2547 14:03 น. - comment id 289159
อย่าสับสนกับชีวิตมากนะคะ เด๋วจะงง เอ๊ะ ยังไง วีนัสแวะมาทักทายนะ ต.โต้ง บ๊าย บาย จ้า