อาบน้ำแล้ว น้องแก้ว นั่งหน้าอิ่ม มือเกี่ยวริม หน้าต่าง ช่างสุขสันต์ คิดถึงเขา คิดถึงเมื่อ ตอนกลางวัน ที่คุยกัน ผ่านเน็ท นั้นสุขใจ สองทุ่มแล้ว ซินะ ยังไม่ง่วง ด้วยว่าห่วง ถวิลหา หน้าสดใส อิ่มทั้งกาย อิ่มอารมณ์ ที่สมใจ ไม่เคยได้ พบพา น่าแปลกจริง นี่หรือที่ เขาเรียก ว่าความรัก อบอุ่นนัก หวานใส สุขใจยิ่ง ยามพูดจา ออดอ้อน สอนทุกสิ่ง คล้ายเราวิ่ง เคียงคู่ สู่วิมาน พี่พายุจ๋า มัดหมี่ครับ นำมาใช้ ออกจากใจ ให้กัน ด้วยคำหวาน อยากเห็นหน้า พูดคุย ด้วยนานนาน หน้าเบิกบาน สำราญใจ ทั้งสองคน ป่านนี้พี่ นอนหลับ หรือยังนะ หรือจ๊ะจ๋า หยอกเอิน เดินสับสน หรือกอดเกี่ยว คนข้าง ๆ ให้หายกังวล เลยลืมคน ตัวดำ คนบ้านไกล
18 มิถุนายน 2547 00:13 น. - comment id 286483
ด้วยคิดถึงเสมอเธอรู้ไหม จากดวงใจของฉันไม่ผันเปลี่ยน ยังมาหาด้วยห่วงใยใจวนเวียน รักจุดเทียนสว่างอยู่กลางใจ *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
18 มิถุนายน 2547 08:28 น. - comment id 286516
แน๊ .. !!
19 มิถุนายน 2547 09:06 น. - comment id 286678
อันความรัก บอกไป ให้น่าแปลก ไยพระเจ้า ไปจ่ายแจก อีกทั้งแถม คนที่ไร้ ก็เดียวดาย ไม่ได้แอ้ม คนที่แย้ม ยิ้มหวานสุข ทุกคืนวัน
19 มิถุนายน 2547 11:28 น. - comment id 286747
อารมณ์ดีเชียว หุหุ