โอ้ตัวเราเป็นไรอะไรไปไม่รู้ เมื่ออยู่อยู่คิดถึงนักเป็นหนักหนา แค่แว๊บเดียวเสี้ยวนาทีที่จากมา ในอุราต้องระทมตรมฤดี จะมองเช้าสายเย็นเห็นรูปลักษณ์ เป็นเอาหนักมักมีทุกข์ไม่มีสุขขี ทำการงานนั้นจิตใจเหมือนไม่มี ล่องลอยไปในทุกที่ถ้ามีเธอ เป็นอย่างนี้นะหรือคือความรัก ที่คนมักถามหากันนั้นเสมอ ฉันว่าทรมานมากนะเออ ถ้าหากเธอจะรู้ซึ้งถึงรักดี หรือว่าเราทุ่มเทรักหนักไปหน่อย มันเลยลอยเวียนว่ายไปอย่างนี้ ถ้าใครเจอใจฉันจับมันที ถ้าให้ดีมัดเอาไว้กับใจเธอ