ใกล้กันเพียงนี้ แต่ใยคนดีกลับทำห่างเหิน เพิกเฉยจนดูหมางเมิน ทำเหมือนฉันเป็นส่วนเกิน..ของคุณ ไม่พูด..ไม่ทัก ไม่มีแล้วความรักที่อบอุ่น ไม่มีแล้วรอยยิ้มละไมละมุน ที่ฉันเคยได้รับจากคุณเคยอุ่นใจ เวลานี้เหมือนคนไกลห่าง รู้ไหม..คนๆ นี้อ้างว้างมากเพียงไหน ใกล้กันเพียงปลายสายตาแต่เหมือนว่าไกลแสนไกล ปวดร้าวข้างในใจมากมาย..ตลอดเวลา คุณทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน รู้ไหมมันสับสนและอ่อนล้า อยู่กับตัวเอง..ความคว้างเคว้ง..และรอยน้ำตา กับความจริงที่บอกว่า..ฉันไม่มีค่าอีกต่อไป หากยังเหลือเศษความรักแม้น้อยนิด โปรดช่วยชุบชีวิตฉันนี้ได้หรือไม่ บอกฉันสักคำว่าที่คุณทำก็แค่ลองใจ ไม่ใช่ความจริงใช่ไหม..บอก..ฉัน..ที
4 มิถุนายน 2547 22:11 น. - comment id 280150
หยิบปากกาออกเขียน เรื่องราวที่วนเวียนอยู่ในหัว กับความรักที่ชักจะหวาดกลัว มันปั่นป่วนไปทั่วที่หัวใจ อยากเขียนถึงเธอคนดี คนที่ตอนนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหน ถ้อคำเจ็บลึกที่ฉันบรรจงเขียนลงไป เขียนด้วยความรู้สึกหวาดไหวปนเปกัน อ่านแล้วเธอคงได้รับรู้ ว่าการที่เธอไม่ได้อยู่เคียงข้างฉัน การที่เธอปล่อยปะละเลยกัน มันทำให้คนๆหนึ่งนั้น ... แทบขาดใจ แวะมาหั้ยกำลังใจจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา คิคิ ไปเที่ยวแหล่ะ บาย
4 มิถุนายน 2547 23:17 น. - comment id 280204
แวะมาให้กำลังใจคับ.... เพราะมากเลยคับ..
5 มิถุนายน 2547 11:32 น. - comment id 280352
กริยาท่าทางอย่างที่เห็น เหมือนฉันเป็นคนไกลไม่รู้จัก ที่หยิบยื่น..นี่หรือคือความรัก โปรดทายทักบอกมา..ว่าลองใจ
5 มิถุนายน 2547 19:46 น. - comment id 280602
ใกล้กันมากเหลือคณา แต่เธอไม่เคยห่วงหาพาหวั่นไหว เหมือนฉันเป็นคนดีที่ห่างไกล ทั้งที่จริงชิดใกล้แค่ปลายตา หรือเพราะว่าสิ่งที่เห็นที่เป็นอยู่ เธอไม่เคยรับรู้การห่วงหา จึงได้เมินจึงได้เฉยเลยระอา แล้วมองฉันไร้ค่าน่าเศร้าใจ *-*กลอนบทนี้ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
5 มิถุนายน 2547 23:16 น. - comment id 280768
กลอนน่ารักมากค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ
5 มิถุนายน 2547 23:18 น. - comment id 280772
กลอนน่ารักมากค่ะ มาเป็นกำลังใจให้นะคะ