กาลเวลา ทำให้สอง เราห่างเหิน ไกลกันเกิน ใจเรา จะคว้าไขว่ ยิ่งเนิ่นนาน ยิ่งห่าง ร้างแรมไกล ใจหนอใจ จะทนได้ อย่างไรกัน ระยะทาง คืออุป (ปะ)สรรครัก บั่นทอนให้ คนรู้จัก ต้องแปรผัน คอยทำลาย สัมพันธ์รัก ความผูกพัน ทำให้ฉัน และเธอนั้น ต้องจากไกล ไหนใครบอก กาลเวลา จะช่วยเหลือ ระยะทาง กูลเกิ้อรัก ให้ยิ่งใหญ่ สิ่งเลวร้าย ต่างต่าง จักคลายไป รักสดใส กว่าที่เคย ได้มีมา สิ่งเหล่านี้ ล้วนเป็น เรื่องโกหก คงตลก หากเชื่อ ตามคำว่า เพราะจริงแล้ว ระยะทาง กาลเวลา คือผู้พา เราสอง เลิกรากัน
26 พฤษภาคม 2547 20:36 น. - comment id 274968
แวะมาทำความรู้จักครับ เศร้าเน๊าะ ถ่ายทอดความ รู้สึกได้ดีครับ ^_____________^ *****แวะมายิ้มให้ครับ****
26 พฤษภาคม 2547 21:03 น. - comment id 274971
เศร้าจัง...อ่านแล้วจะร้องไห้อ่ะ ฮือ..ฮือ...เพราะระยะทางจริงๆที่ทำให้เราต้องห่างไกลจากแฟน....
26 พฤษภาคม 2547 21:37 น. - comment id 274981
เคยเชื่อ..กาลเวลาจะช่วยได้ ผูกพันรักเชื่อมใจให้แน่นเหนียว กลับไม่เป็นดั่งคิดสักนิดเดียว แสนเปล่าเปลี่ยว..กาลเวลา..พารักจาง
26 พฤษภาคม 2547 21:45 น. - comment id 274988
ระยะทางไม่เคยพรากเธอจากฉัน แม้กาลเวลาเหล่านั้นก็ไม่ใช่ เพราะตัวฉันยังมั่งคงตรงจิตใจ และความรักยังมอบให้ในใจเธอ *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
26 พฤษภาคม 2547 22:28 น. - comment id 275032
แด่ เมกกะ 7555, ----- ขอบคุณครับ แด่ ชูรส ... เพราะเวลา ที่เคยเชื่อ ว่าจะช่วย กลับร่วมด้วย ช่วยซ้ำ ไม่แลเหลียว จากห่างกัน เพียงแค่ ใกล้นิดเดียว กลับต้องเหงา เปล่าเปลี่ยว ไกลเหลือเกิน อุดมการณ์เดียวกันไม๊น้า แด่ ผู้หญิงไร้เงา ... แม้ใจฉัน ยังมั่นคง ตรงในจิต และชีวิต ก็เพื่อเธอ อยู่เสมอ แต่เพียงฉัน ใจฉัน มิใช่เธอ ความรักฉัน จึงเพ้อไป เพียงข้างเดียว เพราะดีนะครับ
26 พฤษภาคม 2547 22:30 น. - comment id 275035
ความห่างไกลเป็นอุปสรรคของความรักเสมอค่ะ บางคู่ฝ่าฟันไปได้ แต่บางคู่ต้องหยุดลงกลางทางซะก่อน กลอนไพเราะมากๆเลยค่ะ