น้ำตา...มักมาพร้อมกับความเศร้า รู้รึเปล่ามันฝังลึกสักเพียงไหน ความรู้สึกที่ฝังรากลึกลงในใจ เจ็บแค่ไหนก็ทำได้แค่หลั้ง...น้ำตา วันเวลา...แม้ผ่านเวียนพ้นข้ามคืน เราก็ทนฝืนยิ้มได้แม้จะเศร้า แต่ยิ่งยิ้มยิ่งฝืนยิ่งบางเบา ยิ่งต้องเศร้าเพราะหมดหวัง...จะลืมมัน สุดท้ายแล้ว...น้ำตาก็ยังไม่แห้ง ยังไม่แร้งหมดไปจากความเศร้า ยังคงเอ่อ...และไหลมาให้เรา คนโง่เขลาได้คอยเช็ดอยู่ทุกวัน