รู้มั้ยนาทีใดๆ ในชีวิตเธอ จำไว้เสมอ ฉันเป็นเช่นดั่งเดิมทุกอย่าง ฉันเองยอมรับกับบางสิ่งที่ผ่านมาเนิ่นนาน ความรักของเราที่บอบบาง สิ่งบางอย่างที่เปลี่ยนแปลง ถึงฉันไม่อาจเป็นลมหายใจที่อยู่ใกล้เธอได้ ถึงฉันไม่อาจเป็นใคร ที่หัวใจเธอใฝ่หา ถึงฉันเป็นแค่ คนคนหนึ่งของช่วงเวลา รักเรา เหมือนเข็มนาฬิกาที่หยุดลง แต่วันใดที่ใจเธออ่อนล้า วันใดเธอค้นหา แสงไฟให้อุ่นหนาว วันใด เธอต้องการคนมาร่วมนับดาวที่พร่างพราว นั่งฟังเรื่องราว ตลอดคืนหนาวที่ยาวนานไร้กาลเวลา ยังมีต้นไม้ในบ้านหลังเก่า มีร่มเงาให้พักผ่อน ยามอ่อนล้า บ้านไม้หลังเก่าสีอบอุ่น ที่ยืนนานผ่านกาลเวลา ยังต้อนรับการกลับมา ความฝันของฉันเมื่อวันวาน ร อ ย ฝั น วั น เ ก่ า แ ม้ เ ร า มิ ไ ด้ ร่ ว ม ฝั น สิ่ ง ห นึ่ ง ที่ ยั ง ผู ก พั น มิ ต ร ภ า พ -เพื่อนฉัน- เ ร า จ ะ เ ป็ น อ ย่ า ง นั้ น นิ รั น ด ร *..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..* แล้วฉันก็ได้คำว่า เพื่อน จากความรักของฉัน ได้มิตรภาพใหม่จากใจดวงเดิม บางสิ่งเปลี่ยนไป ตามสิ่งที่เข้ามากระทบ เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา บางสิ่งเมื่อเปลี่ยนแปลงไปแล้ว สามารถกลับมาแบบเดิมได้ แต่ไม่ใช่สำหรับบางสิ่งซึ่งเมื่อเปลี่ยนไปแล้วไม่อาจย้อนกลับมาได้อีกเลย ค ว า ม รั ก ข อ ง เ ร า เป็นบางสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ไม่อาจหวนกลับมา มิ ต ร ภ า พ ข อง เ ร า จะคงมั่น ต่อวันเวลาและการเปลี่ยนแปลง *..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..=..++..*
25 พฤษภาคม 2547 14:54 น. - comment id 274224
..ในแววตาของความคิดถึง... ...ภาพของใครคนหนึ่ง ฉายอยู่อย่างอ่อนไหว... ...มีเสียงแผ่วเบา ผ่านฟากฟ้าถึงคนไกล... ...ว่าคิดถึงเธอ ทุกลมหายใจ... ...จากคนทางนี้เธอได้ยินไหม?... ...หนึ่งความรู้สึกที่ส่งไป ยังคงเต็มจนล้นปรี่... ...คือหนึ่งความห่วงหาและอาทรเธอคนดี... ...ที่ทุก - ทุกวินาที คนเหงาคนนี้มีให้เธอ... *** เขียนได้ดีมากตครับ*** *** เมกแวะมาทักทาย***
25 พฤษภาคม 2547 15:39 น. - comment id 274253
ปลาวาฬว่ากลอนพี่พันดาวลึกซึ้งมากมาย แต่งได้เพราะมากมายเลยนะคะ
25 พฤษภาคม 2547 19:45 น. - comment id 274376
งานงาม..อ่านแล้ว..ประทับใจค่ะ..มาเยี่ยมชมนะคะ..ชื่นชมมากค่ะ..
26 พฤษภาคม 2547 13:02 น. - comment id 274770
แนชอบกลอนของเธอมาก