คำคะนองคล้องเล่นเช่นวันนั้น คือโทษทัณฑ์เหยื่ออารมณ์ขมวันนี้ หากไม่รักไยฝากรักกับฤดี หากไม่มีใจให้ไยฝากความ รักมากนะ คำลวงลวงหลอกและหยอกเล่น รู้เห็นลึกซึ้งใจจนเข็ดขาม เพียงภาพพจน์บทบาทแสร้งความงาม เพียงสนองจินตนาท่ามกมลเธอ ..ฉันเป็นเพียงเหยื่อแห่งอารมณ์ เหลือความขื่นขมสม่ำเสมอ สัญญารักเคยให้ล้ำค่าเลอ คงเพ้อเจ้อเหลวไหลไร้ค่าลง สัญญานะว่า เราจะพูดแต่ความจริง หากมิตรภาพเธอมอบให้ใสพิสุทธิ์ บริสุทธิ์คำรักใช่พจน์หลง มีความแน่แท้และมั่นคง ไยเจาะจงลวงความยามแรกเจอ มิใช่ไม่ถามว่ามีใคร. แต่เธอปฏิเสธไซร้มาเสมอ ตราบก่อเกิดรักหวานปานละเมอ เพราะถ้อยรักจากเธอมอบให้กัน เกินจะหยุดรักเมื่อใจถลำ ไม่เคยเสียใจกว่าครั้งใดเท่าครั้งนี้ ดุจรอยบาปอาบดวงฤดีฉัน เกินจะพร่ำโศกนี้มาจำนรรจ์ เกิดนับรำพันวันอาดูร ..21 กุมภาพันธ์ .2547 .....ขุดมาจากกรุที่แต่งไว้ต้นปีมีเหลืออยู่เท่านี้แหละเจ้าค่ะ เมื่อไม่มีมีรักก็ไร้คำขึ้นขีดเขียน...อิอิ
25 พฤษภาคม 2547 11:06 น. - comment id 274104
เข้ามาชม ความรัก ประทับจิต อย่างมิ่งมิตร คนดี ไม่หนีหาย รักคำนี้ มีค่า อย่างมากมาย มัทมอบให้ วสุนทรา หล่อเลี้ยงใจ หากวันหน้า มีเวลา แวะหาบ้าง ตอนนี้ร้าง เรื่องราว จะแก้ไข แต่งเรื่องสั้น ไม่จบ ซักทีไง เลยไม่ได้ ลงให้อ่าน กันซักที มัทแต่งกลอนนี้ยังไม่จบค่ะ แต่ไม่รู้จะต่อแบบไหนดี ใคร่เรียนบอกว่าคิดถึงนะคะ คิดถึงเรื่องสั้นที่อ่านแล้วสนุก หวังให้คุณวสุนทราสบายทั้งกายและใจ ปราศจากโรคภัยทุกอย่างค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 13:27 น. - comment id 274158
รอยอาลัยสดับเคล้าเจ้าตัดพ้อ ถ้อยถักทอขอจิตไม่คิดหมาย แสนอาดูรสูญเศร้าเฝ้าเดียวดาย ขอน้องคลายทุกข์โถมด้วยโอมองค์ .................. ขอพลังใจจงเข็มแข็งนะคะ... ความรู้สึก และอารมณ์...ก็เหมือนการเดินขึ้นเขา มีขึ้น และลง...เมื่อเหนื่อย ก็หยุดพัก หายแล้ว เราก็ต้องเดินต่อ เช่นนี้สลับกันไป... หากเมื่อถึงยอดแล้ว...ก็อยู่ที่เรา...จะเดินกลับลงมา วนเวียนอยู่บนเส้นทางเดิม หรือ...จะหยุดอยู่เพียงบนนั้น... อิ...อิ...แค่อยากแลกเปลี่ยน เล่าสู่กันฟังนะคะ ..............................................................................................................
25 พฤษภาคม 2547 15:02 น. - comment id 274234
แวะมาชื่นชมผลงานครับ เขียนได้ดีมากครับ ทึ่งครับ ทึ่ง
25 พฤษภาคม 2547 16:32 น. - comment id 274284
คำลวลวงเธอหลอกและหยอกเล่น ดั่งเหมือนฉันเป็นของเล่นเธอเช่นนั้น จึงล่วงล่อมามีใจให้สัมพันธ์ แล้วก็มาทิ้งฉันทำฉันตรม *-*ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ มาชื่นชมผลงานนะค่ะ*-*
25 พฤษภาคม 2547 23:42 น. - comment id 274561
......ก็ยังไพเราะอยู่เสมอ แม้จะเป็นกลอนเก่าๆ ก็เถอะ......เฮ้อ