อยากบอกเธอสักคำ... ว่าทำให้เสียใจมากแค่ไหน อยากเอ่ยถามเธอออกไป... ว่าแคร์กันสักนิดมั้ยในสายตา อยากให้เธอได้รับรู้... ว่าใจที่มีอยู่มันเหว่ว้า อยากให้เธอเห็นสักนิดในแววตา... ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันน้อยใจ แต่ที่เลือกจะไม่บอกไป...> เพราะรู้ว่าคงไม่มีความหมาย แต่ที่เลือกจะไม่ถามอะไร...> เพราะกลัวคำตอบจะทำร้ายหัวใจกัน แต่ที่เลือกจะไม่ให้เธอรู้...> เพราะไม่อยากทนดูตัวเองอ่อนล้า แต่ที่เลือกจะไม่สบสายตา...> เพราะคิดว่ามันคงไม่มีค่าอะไร
24 พฤษภาคม 2547 23:23 น. - comment id 273859
ว้าว............. เพราะอารายขนาดนั้นค่ะ โดนใจอย่างแรง คิดอารายไม่บอกให้เค้ารู้ แล้วจะสู้มองหน้ากันได้ไหม หากวันใดเค้าไปมีคนไหม่ เรานั้นไซร้ที่ต้องเจ็บทุกทน
24 พฤษภาคม 2547 23:32 น. - comment id 273876
What ever ..will be will be.. Try your best..and follow your heart called.... In the deep from apart.. That is an important of yours. ภาคไทย.. อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด.. ทำให้ดีที่สุด..ตามที่ใจเรียกร้อง จากส่วนลึกในหัวใจ.. นั่นถึงจะเป็นสิ่งสำคัญ..(เข้าจายหมาย..) Have a good writing poem i knew you like it. make it in a habit it will let you feel fresh.... นะเจ้า.. Im not the one..youre thinking first.. but...around and not far from.. I will stay to care you.. แปลออกไหม?..หุหุ ก็แวะมาฝากเท่านี้ล่ะนะเจ้า.. วีนัสก่ะเจ้า...(เจ้าแบว) ป.ล.>>ช่วงนี้ชอบจังเลยภาษาอังกฤษ แต่msnยังคงเกเรนะ..เซงอ่ะ..สงสัยต้องยกคอมไปซ่อม..
25 พฤษภาคม 2547 00:49 น. - comment id 273964
แต่ที่เลือกไม่ไปหา เพราะกลัวเธอรู้ค่าแววตาฉัน แต่ที่เลือกไม่ผูกพัน เพราะตัวฉันรู้ว่าเธอไม่เคยรัก *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ*-*
25 พฤษภาคม 2547 01:28 น. - comment id 273982
มาอ่านแล้วค่ะ ขอบคุณที่ไปเขียนกระทู้น่ะคะ แต่เมื่อบ่ายยุ่งๆอยู่นิดหน่อยค่ะ
25 พฤษภาคม 2547 15:15 น. - comment id 274246
..ในแววตาของความคิดถึง... ...ภาพของใครคนหนึ่ง ฉายอยู่อย่างอ่อนไหว... ...มีเสียงแผ่วเบา ผ่านฟากฟ้าถึงคนไกล... ...ว่าคิดถึงเธอ ทุกลมหายใจ... ...จากคนทางนี้เธอได้ยินไหม?... ...หนึ่งความรู้สึกที่ส่งไป ยังคงเต็มจนล้นปรี่... ...คือหนึ่งความห่วงหาและอาทรเธอคนดี... ...ที่ทุก - ทุกวินาที คนเหงาคนนี้มีให้เธอ... *** เขียนได้ดีมากตครับ*** *** เมกแวะมาทักทาย***