เหนื่อยใจอีก...จนได้ ทั้งที่คิดว่าจะไม่สนใจเหมือนก่อน ลองโทรไปแล้วทำไมน้ำตาคลอ ไม่มีแรงที่จะรอรับสายเลย ขอโทษที...ก็มันเหงา อยากให้เธอเข้าใจหน่อย พยายามอยู่ วันที่รอคอย อยากเหมือนกัน.. อยากนึกถึงเธอให้น้อยลง สัญญา...กับตัวเอง ว่าจะทำตัวเก่งให้ได้อีกหน แต่ก่อนไม่มีเธอ ก็เป็นผู้เป็นคน แค่เธอมาทำให้สับสนในใจ อีกไม่นานหรอกนะ ปฎิญาณกับตัวเองไว้... ต่อไปนี้ถึงจะร้องไห้ เสียใจ ...ก็จะกลั้นมันเอาไว้ รับรู้ในใจลำพัง ป.ล.ม่ายอยากทำตัวรบกวนคนรอบข้างแล้วอ่า^_^สงสารอ่ะจ่ะ
24 พฤษภาคม 2547 19:19 น. - comment id 273663
หากถามฟากฟ้าในยามค่ำคืน ว่ามีความเหงาบ้างไหม เหล่าดาวดวงน้อยที่กว้างใหญ่ จะมีคำตอบว่าอย่างไร ...อยากรู้จัง แวะมาทำความรู้จักครับ เขียนได้ดีครับ..ผมเมกนะ ^_____________^
24 พฤษภาคม 2547 19:57 น. - comment id 273695
ดีจ้า.. แต่ม่ายด้ายรบกวนอารัยหรอกน้า..คิดมาก ทำจายให้สบายกินแคลเซี่ยมเยอะๆ หัวใจจะได้แข็งแรงนะ วีนัสก่ะเจ้า
24 พฤษภาคม 2547 20:24 น. - comment id 273719
อยากลืม อยากเข้มแข็ง แต่ก็ไม่มีแรงจะทำอย่างนั้น เมื่อภาพเธอยัง อยู่ในหัวใจทุก ๆ วัน แต่ก็จะปฎิญาน ไม่วันไหนวันนั้น ฉั น จ ะ ลื ม เ ธ อ
25 พฤษภาคม 2547 00:10 น. - comment id 273920
สัญญากับตัวเอง ว่าจะเลิกคว้าเครงเลิกสับสน เพราะเธอคนไม่มีกมล และฉันจะเลิกสนคนอย่างเธอ สัญญากับตัวเอง ว่าจะไม่กริ่งเกรงหรือพร้ำเพ้อ ด้วยรู้ดีว่าเธอ ไม่เคยรักไม่เคยเพ้อมีใจให้เรา *-*ชอบกลอนนี้ค่ะ แต่งได้ดีมากๆๆๆๆเลยค่ะ*-*