เวลาพาให้เรามาเจอกัน เวลาทำให้เธอและฉัน...ชิดใกล้ เวลาทำให้เราผูกพันกัน...ด้วยหัวใจ เวลาผ่านเลยไปไม่กลับมา แต่เวลาก็ทำให้เราห่างเหิน ทำให้เราต้องเผชิญกับปัญหา ให้ทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา จนรู้ว่าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อกัน ฉันจะจดจำเรื่องดีดีของเราไว้ เผื่อวันใดทีใจรู้สึกเหงา จะดูรูปเธอแล้วคืดถึงเรื่องเรา ความซึมเซาคงมลายคลายลงไป เวลาทุกวินาทีมีค่า ... รักใครชอบใครก็บอกไปเถอะนะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้บอกเพราะเวลาผ่านเลยไปไม่มีวันคืนนกลับมา
23 พฤษภาคม 2547 22:46 น. - comment id 273228
สายเกินไป รอเธอเอ่ยคำว่ารัก มานานนักแต่เธอกับไม่เอ่ย แถมท่าทีเธอนั้นช่างเฉยเมย ฉันก็เลยไม่แน่ใจ ว่าเธอนั้นคิดกับฉันอย่างไร จะรักฉันบ้างไหมในวันนี้ จะถามก็ไม่กล้าด้วยรู้ว่าไม่ค่อยดี จึงเก็บรักที่มีไว้ในนี้ที่หัวใจ จนมาวันหนึ่งซึ่งฉันหมดความอดทน อยู่อย่างคนที่ไม่มีหวัง เพราะคิดว่าเธอไม่เคยมีหัวใจให้กัน เลยหันหลังเดินจากลา โดยไม่รู้ว่าความจริง เธอนั้นเองก็ไม่กล้า จะเอื้อนเอ่ยเปิดเผยวาจา เพราะกลัวว่าฉันจะจากไกล ซึ่งถ้าฉันรู้ความจริงก่อนหน้านั้น ว่าเธอมีกันไม่เมินเฉย ไม่เหมือนท่าทีที่ละเลย ฉันจะเป็นฝ่ายเผยเฉลยบอกเธอเอง ว่าจริง ๆ ฉันรักเธอมากอยู่ ได้โปรดรับรู้ไว้ในวันนี้ รักเธอนะ รักมากอยากให้เธอทราบนะคนดี ถึงแม้คำว่ารักที่มีในตอนนี้จะสายเกินไป *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ เลยขอร่วมแจมกลอนเก่าด้วยคนค่ะ อิอิ*-*
24 พฤษภาคม 2547 21:20 น. - comment id 273745
ขอบคุนนะ คุณผู้หญิงไร้เงาที่เข้ามาให้กำลังใจกลอนเราทุกอันเลย น่ารักจัง ^.^