แล้ววันนี้ก็มาถึง ใยเธอจึงจากฉันไป เพราะฉันมันไม่ดีตรงไหน ทำไม่เธอถึงทอดทิ้งกัน รักนะฉันน่ะรักเธอมาก แต่แล้วเธอก็กลับตีจาก ฝากรอยแผลเอาไว้ให้ฉัน เธออาจรู้สึกไม่เจ็บไม่คัน แต่เธอทำฉันปวดร้าวไปทั้งตัว ก็ฉันน่ะติดต่อเธอไม่ได้ แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าเธอผัน ก็เธอเล่นไม่ไห้ได้ติดต่อกัน สุดท้ายฉันต้องมานั่งทรมานใจ โอ้ชีวิตหนอชีวิต ใยลิขิตไม่ได้เหมือนอย่างฝัน สุขทุกข์รุมเร้าคลุกเคล้ากัน ส่วนเหงาและรักนั้นคือหัวใจ หากใครเจอแล้ว-บ้างจะเป็นสุข แต่กลับกลายเป็นทุกข์สาหัสสม หากใครเจอแล้ว-บ้างยังรื่นรม คงไม่อาจตอบทุกอารมณ์ข้างในใจ ชีวิตทั้งชีวิตก็เป็นแบบนี้ โดนทิ้งมากี่ทีแล้วไม่สาสม ต้องยอมเจ็บยอมซ้ำอีกกี่ตรม ถึงจะสิ้นสุด สุดขมระทมใจ
23 พฤษภาคม 2547 10:25 น. - comment id 272868
แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เคยคนึงห่วงหา ก็ได้มาพบอีกสักครา วันที่เธอกลับมาหากัน *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
23 พฤษภาคม 2547 10:30 น. - comment id 272874
วันที่หวั่นหนักหนาก็มาถึง ใยเธอจึงจากไกลไม่เปิดเผย การติดต่อขาดไปใช่ละเลย ผลลงเอย..รักสะบั้น..ฉันเดียวดาย