อยากบอกเธอว่ารักแต่ไม่กล้า อยากมีค่าพอให้เธอเก็บไปฝัน อยากมีเธอแม้ค่ำคืนจะเงียบงัน อยากฝากจันทร์ดูแลเธอให้ฝันดี แต่ความจริงฉันไม่ควรคู่กับเธอ ได้แต่เพ้อได้แต่อยากอยู่อย่างนี้ คิดทีไรนึกทีไรเจ็บทุกที มันเหมือนมีใบมีดกรีดตรงกลางใจ กรีดจนเป็นรอยร้าวฝังจนลึก ให้สำนึกว่าควรยืนอยู่ตรงไหน ฟ้ากับเหวอยู่ห่างกันเท่าไร เธอกับฉันนั้นไซร้ไม่ต่างกัน เจ็บร้าวบาดลึกจัง ขอคำแนะนำด้วยน้าาาาาาา.......
23 พฤษภาคม 2547 00:59 น. - comment id 272753
โหกลอนไรอ่าอ่านแล้วหดหู่มากๆเลยเราชอบวรรคกลางอ่าแต่วรรคสุดท้ายนี่โหอ่านแล้วชีวิตจะดับเหอๆเว่อไปมั้ยหว่า
23 พฤษภาคม 2547 01:23 น. - comment id 272758
รู้สึกเพิ่งจะแต่งกลอนนี้ได้สักพัก พอดีจักไปเวปหนึ่งพึ่งเรื่องงาน พอมาเปิด อ่านดู สักนาน นาน โอ้ว่าขานหากเป็น เรา ไม่ท้อใจ หันหน้ากันพูดดีดี ก็เท่านั้น ไม่เห็นกันยากเย็นสักตรงไหน พูดตรงตรงรักกัน หรือว่า หาจริงไม่ ขอตอบใจ หากเป็นเรา เฝ้าแอบอิง อย่าคิดไปแบบนั้นเลยนะคนดี ที่อาจพบ ใจประสพเหตุการณ์ นานแตกกิ่ง ที่แท้ใจนั้นขาดเธอไม่ได้ใจพูดจริง อะไรชิง ใจเธอท้อถอยไป หากได้พบจะบอกกล้ากล้าบอก ไม่อาจหลอกตนได้แม้ใจเผลอไผล อยากทำดีที่สุด รู้ไหมฉันทุกข์ใจ หากทุกอย่างผ่านไปได้ วันนั้นเอ่ย ว่า.......รัก......มาแสนนาน
23 พฤษภาคม 2547 10:13 น. - comment id 272858
รู้ได้ไงว่าตัวเองไม่ควรคู่ เป็นยอดชู้เคียงคู่อยู่กับฉัน มีอะไรมาบ่งบอกไหนบอกกัน ให้ตัวฉันได้รู้แน่อยู่แก่ใจ *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
23 พฤษภาคม 2547 13:13 น. - comment id 272950
อยากบอกรักควรบอกเขาว่าเรารัก ให้ประจักษ์แก่ใจที่ใฝ่ฝัน ความคู่ควรมีคุณค่าเมื่อฝ่าฟัน คนรักกันอยู่ที่ใจ..ใช่ฟ้าดิน
23 พฤษภาคม 2547 22:00 น. - comment id 273185
เสริมต่อที่คุณชูรสพูดนะ ใจให้ไปไม่หวัง ในชังชอบ รักจริงตอบ ตรงรัก มิผล้กไส รอวันคืน ฟื้นตัว กลัวทำไม บอกรักไว้ ใส่กลอน อ้อนทุกวัน