ในแต่ละ ย่างเท้า ที่ก้าวเดิน หลังจากเมิน หลบตา เบือนหน้าหนี ภาพบาดใจ บาดย้ำ ช้ำทวี ความหวังดี ที่มีให้ ทลายครืน ก้าวสะดุดเกือบทรุดต้องหยุดคิด ฉันผู้ผิดหรืออย่างไรไยต้องฝืน ร้อยพันคำถามผุดต้องหยุดยืน จะสะอื้นดีหรือเปล่า . .เศร้าหรือแค้น รู้ทั้งรู้ . .ทั้งคู่นั้น รักกันมาก แต่หลังจาก ร้างไป ไม่เหนียวแน่น เธอที่รอ ฉันก็ ขอทดแทน ที่อ้อมแขน ปลอบขวัญ วันเธอช้ำ เอาความภักดี นี้กล่อมเกื้อ ช่วยเหลือ ให้หยัดยืน ให้กลืนกล้ำ ข้ามผ่าน วันคืน ฝืนระกำ ให้อภัย ใครที่ทำ เธอช้ำใจ ในแต่ละ วินาที ที่จากลา เหมือนว่า น้ำตา มันจะไหล ยอมเก็บความ ช้ำชอก ไม่บอกใคร แต่อยากรู้ ว่าทำไม ไม่รักฉัน ภาพบาดตา ตอกให้จำ ย้ำให้คิด ฉันจึงผิด มือที่สาม ตามขวางกั้น เธอและเขา ณ ตรงนี้ คืนดีกัน ต่อหน้าฉัน แค่ส่วนเกิน เดินจากมา (ม้าก้านกล้วย)
22 พฤษภาคม 2547 21:13 น. - comment id 272606
เธอและเขามีกันและมั่นหมาย เป็นคนข้างเคียงกายไม่หลีกหนี ส่วนตัวฉันเป็นส่วนเกินเธอคนดี ในชีวีของเธอเขาที่เฝ้าครอง *-*กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ*-*
22 พฤษภาคม 2547 21:40 น. - comment id 272640
คุณม้าก้านกล้วยเป็นไรเหรอคะ ทิกิมานั่งอ่านอ่าน หมุ่นี้น้อยใจอะไรน้อ กลอนก็ช้ำช้ำ บอกหน่อยสิ ใครไม่รักคุณม้าฯ เหรอคะ...ใครหนอใคร...ใยไม่รักคุณม้า ฯ ได้อย่างไร...หนอ ...อยากรู้จัง.. บอกได้ไหม หนอใคร... มาปลอบกันใหญ่เลย
23 พฤษภาคม 2547 09:13 น. - comment id 272797
ก็คุณรักเค้านี่ค่ะ สิ่งใดที่ทำแล้วเธอคนนั้นมีความสุข คุณเต็มใจทำ....มิใช่หรือ
23 พฤษภาคม 2547 13:00 น. - comment id 272937
มือที่สาม ขามเข็ด ฤทธิ์เดชรัก ด้วยโดนหัก ต่อหน้ากัน สัมพันธ์สด ด้วยทั้งสอง ครองคู่ ดูงามงด ฉันจึงหมดเวลา อ่อนล้าเดิน
23 พฤษภาคม 2547 16:50 น. - comment id 273035
แค่เพียงภาพ บาดตา ยังพอทน แต่เจอคน หยามหมิ่น สิ้นสุดฝืน อยากจะเอา มีดกรีด ยิงด้วยปืน ข้อหาลืม คนนี้ พี่ส่วนเกิน ...มาปลอบใจสมาคมรักสามเส้า รักเราเขาเมินครับ... ...ยโส โย-อรินครับ...
23 พฤษภาคม 2547 21:48 น. - comment id 273177
มาร่วมอ่านค่ะ
23 พฤษภาคม 2547 22:11 น. - comment id 273198
ยังคงเหมือนเดิม มาเติมเต็มคำว่ามิตรภาพ มาเป็นกำลังใจค่ะ