....ลมเจ้าเอ๋ยหอบรักฤๅจักหวล จงพัดทวนกลับไปเถิดใจหนา สิ้นความฝันสลาย.ลับสายตา อย่าหวลมาอีกเลยเช่นเคยชม ลมเอยเจ้าอย่าฝืนกลับคืนฝัน ถ้อยรำพันหยิบยื่นความขื่นขม วิญญานไห้รวดร้าวราวระทม น้ำตาตรมตกในเพราะใจเธอ ดวงใจข้าโศกตรมเจ้าลมเอ๋ย จงผ่านเลยพัดไปหัวใจเผลอ สิ้นสวาทสุขสรรมิฝันเจอ คำพร่ำเพัอไกลไกลที่ให้กัน อธิษฐานจิตไหวด้วยใจเศร้า ขอให้เจ้าลมลวงในห้วงฝัน มีความรักพบสุขความผูกพันธ์ ในทุกวันหวานชื่นมิคืนคลาย เปรียบหนังสือหยิบอ่านตอนพานพบ พออ่านจบหมดกลิ่นสิ้นความหมาย อักขราลางเลือนเสมือนกราย ลบรอยหายจำพรากจากสายตา เจ้าลมลวงมาโลมอย่าโถมใส่ พัดผ่านไปคำหวานที่กานท์หา เหมือนเติมฟืนใส่ไฟให้ระอา รอเวลามอดดับไปกับลม ลมโลมลอบลูบไล้ก็ใช่ชื่น มิอาจคืนสุขสรรที่สั่งสม รักรุ่มร้อนร้างลารอยอารมณ์ ใช่ชิดเชยชื่นชมเพราะ..ลมลวง..@
22 พฤษภาคม 2547 14:36 น. - comment id 272400
จะเริ่มใหม่...ทุกอย่าง จะก้าวเกินไปทุกทางข้างหน้า อาจจะมีผิดพลาดบ้างล้มทั้งน้ำตา จะนึกไว้เสมอว่าครั้งนึงเคยมีเธอฯ อืม....น่าเศร้าเน๊าะ เขาลวงหรือเราลวงเขากันแน่อ่ะครับ คิคิ กลอนของคุณช่างถ่ายทอดได้ละมุ่นละไมจังครับ รับรู้ถึงอ่อนที่อ่อนไหวเลยอ่ะ แวะมาให้กำลังใจครับ
22 พฤษภาคม 2547 15:10 น. - comment id 272434
ลมเอยเจ้าอย่าฝืนกลับคืนฝัน ด้วยตัวฉันแสนช้ำระกำหนา เจ้าจงผ่านเลยไปให้ไกลตา อย่าย้อนมาให้ร้อนรุ่มหรือกลุ้มทรวง *-*สวัสดีค่ะคุณผู้เฒ่า กลอนไพเราะมากๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานเสมอนะค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ*-*
22 พฤษภาคม 2547 15:43 น. - comment id 272464
นอกจาก..สัมผัสอักษร-สระที่ลงตัวอย่างกลมกลืน..ทั้งยังไพเราะอีก.. ชอบบทสุดท้ายมากค่ะ... ด้วยความเคารพ.. วีนัสก่ะเจ้า
22 พฤษภาคม 2547 17:55 น. - comment id 272521
ลมฝนฟ้า พัดแรง ร่างเอนส่าย แต่ทรงกาย ตั้งมั่น ต้านทานไหว แต่ลมปาก นารถอนงค์ เป่าพริ้วไป เคลิบเคลิ้มใจ จับจิต คิดละเมอ แต่ไฉน โลมไล้มา ว่าเป็นห่วง เป็นลมลวง ให้ชาย ยืนซึมเซ่อ โปรดพัดกลับ ลาลับ ลมปากเธอ อย่าเผยอ ล่อล้วง ลวงหลอกชาย
22 พฤษภาคม 2547 18:38 น. - comment id 272539
ลมลวง เย็นแต่เจ็บ!!
22 พฤษภาคม 2547 20:03 น. - comment id 272566
ลมเจ้าเอยพัดเลยหวนกลับมา วอนลมจ๋าอย่าจากพรากไปไหน แม้นเจ้าลวงดวงจิตมิตรผู้ไกล อยู่แห่งใดยังคิดถึงคนึงคอย.....ฯ ไพเราะและงดงามค่ะ...มาเยี่ยมนะคะ..
22 พฤษภาคม 2547 20:31 น. - comment id 272583
เพราะมากๆๆค่ะ นายคงเอกลักษณ์ของกลอนแปดเอาไว่อย่างดี.สู้ต่อไปนะทาเคชิ..เฮ้ย ม่ายช่าย..ท่าผู้เฒ่า
22 พฤษภาคม 2547 21:47 น. - comment id 272651
ลมไม่เคยลวงหลอกกลับกลอกใคร เหตุไฉนผู้เฒ่ากล่าวโทษลม ใจคนกลับกลอกยอกย้อนเวียนวน ลวงหลอกตนคนอื่นยิ่งกว่าลม ...แวะมาให้กำลังใจครับ...
23 พฤษภาคม 2547 09:06 น. - comment id 272785
อ่านแล้วคิดถึงเพลงเศร้า ๆ เลยจ้า
23 พฤษภาคม 2547 10:00 น. - comment id 272840
ลมลวง...แสนเศร้า แต่...มักหวนคืนเสมอ ................................. ลี่...ผู้มาเยือน
23 พฤษภาคม 2547 12:30 น. - comment id 272915
ฤๅเรื่องราวคราวก่อนตอนโศกศัลย์ คงอาจหวั่นหวาดจิตคิดสงสัย ว่าลมโลมโลมรักจักแปรไป สุดหมองไหม้เจ้าเห็นเป็นลมลวง ขอบคุณมากค่ะ ที่ตอบกลอนของอัลมิตราเป็นลมลวง ..
24 พฤษภาคม 2547 00:10 น. - comment id 273266
เมกกะ..คุณอารมณ์อ่อนไหวนะ เหมาะที่จะเป็น ศิลปินหรือกวี..ลองหาตัวเองให้เจอนะ คนไร้เงา..ไปเยี่ยมที่บ้านนะ..ดูแลสุขภาพด้วย คุณวีนัส..เรื่องที่คุณเขียนเปรี้ยวๆหวานๆน่ารักดีนะ คุณชัยชนะ..คุณเป็นผู้อ่านและฝึกฝนได้ดีมาก..อีกหน่อยโลกของโคลงกลอนคุณจะยืนได้อย่างภาคภูมิ.. คุณรดา..ครับ..พอทน.. คุณราชิกา..แจ้งไว้.จะเขียนกลอนกับคุณสักเรื่อง คุณคิดถึงเรื่องอะไรบ้าง.. คุณกันยน..ยินดีที่ได้รู้จักครับ.มีโอกาสเชิญอีก คุณยโส..คุณเขียนดีนะ เขียนบ่อยๆครับ. คุณเมจิค..รวมกลุ่มกันดีนะ..รวมๆกันเขียนดีนะ ดูแลสุขภาพด้วย.. คุณลี่..แล้วเรื่องต่อไปจะพาไปเที่ยวไหนครับ.. ทารกน้อย..เราเขียนแทนใครก็รู้อยู่นะ..ไปว่ากันเอง..
24 พฤษภาคม 2547 00:26 น. - comment id 273272
มาอ่านค่ะ