...๏ พฤกษาเศร้าหรือไรใครหาญหัก ลมโลมจักลูบไล้ใฝ่ถนอม ประคองกิ่งแกว่งไกวมิให้ตรอม จะกอดกล่อมดูแลรอยแผลกลาย สะบัดแผ่วพริ้วโบกที่โศกช้ำ ปลอบโยนย้ำความเศร้าให้เจ้าหาย คอยเคียงคู่อาทรมิคลอนคลาย เปรียบสหายเคียงข้างมิห่างพง ก้านใบแกว่งกิ่งกวัดขนัดแน่น แผ่เป็นแผ่นพริ้วไหวชวนใหลหลง เสียงเอียดออกอไผ่หมายบรรจง เอนต้นลงเอียงอ่อนมิร้อนรน สายลมแผ่วพริ้วโชยที่โรยเลื่อน ใบไม้เกลื่อนกลาดไปในไพรสณฑ์ ยามกระแสพัดปลิวลิ่วลมบน ก็สุขล้นยามโลมโฉมไม้งาม จันทร์กระจ่างพร่างพรมยามลมต้อง นกคูร้องพร่ำเพรียกคล้ายเรียกถาม สิเนหาเลือนไปจะใคร่ตาม เก็บรอยหวามอ่อนไหวในใจตรม น้ำค้างย้อยเยือกเย็นเป็นพยาน ใช่ลมรานหยิบยื่นความขื่นขม เพียงแผ่วพริ้วพัดหวานผ่านอารมณ์ เชยชิดชมแช่มชื่นทุกคืนวัน พฤกษาเอ๋ยเจ้าเอ่ยว่าเคยเหงา จำพรากเงาคู่เคียงร้อยเรียงฝัน ถ้อยความจารจิตจำคำรำพัน เขามาหันห่างหายมิกรายคืน ลมโลมลอบลูบไล้ส่งใจช่วย อย่าระทวยทุกข์ตรมจงข่มฝืน แม้หัวใจลาลับมิกลับคืน เจ้าจงชื่นเถิดหนอยามล้อลม ๚ะ๛
อัลมิตรา 21 พ.ค. 2547 21:46 น. - ID 53936 
1605
13
0
21 พฤษภาคม 2547 21:52 น. - comment id 272098
ไพเราะและสวยงามมากๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
22 พฤษภาคม 2547 00:31 น. - comment id 272185
หน้าส่วนตัว
เรื่องนี้ลองเปลี่ยนสองบรรทัดนะครับ..ลองอ่านดู
คอยเคียงคู่อาวรณ์ไม่คลอนคลาย...
แม้หัวใจลาลับไม่กลับคืน.....
จะอ่านง่ายกว่ามั้ยครับ...สวัสดี..
22 พฤษภาคม 2547 01:59 น. - comment id 272197
อัลมิตราฝีมือจัดจ้านขึ้นทุกวัน บทกลอนนี้ชอบจังไม่เคยชมใครอย่างนี้เลยนะนี่ อิอิ เก็บไว้ดูหน่อยนะ อิอิ
22 พฤษภาคม 2547 06:20 น. - comment id 272227
เขียนงานงามเสมอค่ะ
22 พฤษภาคม 2547 08:21 น. - comment id 272250
แหม...อยากแต่งได้แบบนี้บ้างจัง
22 พฤษภาคม 2547 10:37 น. - comment id 272301
คุณมาร์ตี้ ทักมาเยี่ยมคุณค่ะ..และมาอ่านผลงานเก่าๆของคุณด้วย ขอ อนุญาต ด้วยจ้า.. คิดถึงเสมอ.. ไปนะ
22 พฤษภาคม 2547 12:47 น. - comment id 272335
ตัวหนังสือคุณ..สวย มากๆ ชื่นชมจากใจจริงค่ะ
22 พฤษภาคม 2547 15:15 น. - comment id 272439
.. เจ้าสะบัดตามแรงแห่งลมพัด ร่างเป๋ปัดปลิดปลิวพริ้วไหวสั่น แม้อยู่ในกอเดียวเกาะเกี่ยวกัน ก็ยังหวั่นวูปไหวนัยลมโลม.. แวะมาหนาวอีกคน.. ..
22 พฤษภาคม 2547 15:31 น. - comment id 272455
อู๊ววววววววววววววววววววววววววว สุดยอด เขียนได้ดีจริง ๆ อ่ะ ขอชื่นชมครับ ขอชื่นชม
22 พฤษภาคม 2547 21:22 น. - comment id 272620
สายลมโชยพัดโปรยความเศร้าสร้อย หนึ่งในร้อยพัดผ่านก็ยังขม ไร้หวานชื่นเพียงตื่นก็ยังตรม นานวันบ่มเป็นยารักษาใจ ...นานไปก็ชินเองแหละครับ... แวะมาให้กำลังใจครับ
22 พฤษภาคม 2547 21:37 น. - comment id 272636
โอ กวีบทนี้ . . . หาใดเปรียบจริง ๆ ไม่ได้แกล้งเยินยอนะ การันตีได้เลย ถึงผมจะอ่านกลอนมามาก แต่ เป็นคนที่ comment น้อยมาก ๆ บทนี้ เป็นกลอนที่ ราบรืนมาก ได้ทั้งอารมณ์คล้อยตาม และทั้งยังสร้างจินตนาการอันกว้างใหญ่ เชื่อว่า ร้อนคนอ่าน ย่อมจะเกิด ร้อยภภาพฝันอันต่างไป สรุปว่า ชอบ เอ ไม่ใช่ สิ รักเลยนะ บทกลอนบทนี้น่ะ
23 พฤษภาคม 2547 09:50 น. - comment id 272831
ชอบบทนี้มากเลยเหมือนกันค่ะ ................................................. ลี่...ผู้มาเยือน .
23 พฤษภาคม 2547 12:28 น. - comment id 272914
....ลมละลอกไล้ละลิ้วพริ้วยอดหญ้า มวลพฤกษาเบืกบานเบ่งเต่งหลังฝน เหตไฉน...เจ้าหน้ามลเศร้าทุกข์ทน หรือหมองหม่นว่าี่ข้าร้างห่างไปไกล
23 พฤษภาคม 2547 22:49 น. - comment id 273231
คุณผู้หญิงไร้เงา .. ขอบคุณมากค่ะ คุณคนจำแลง .. ค่ะ อัลมิตรานำไปพิจารณาใหม่แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณฤกษ์ .. เก็บไปไหนหรือคะ เก็บกลอน เก็บคนเขียนกลอนดีกว่ามั๊ย .. 555 คุณทิกิ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณธาราธาร .. ขอบคุณมากค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการค่ะ ชื่อของคุณเพราะนะคะ คุณทักทาย .. สวัสดีค่ะ เมื่อวานนี้มีภาระกิจเร่งด่วน วันนี้ก็ไม่ค่อยสบายนัก เช้าตื่นสาย รู้สึกเป็นไข้ มึนๆหัว ก็เลยนอนพักเมื่อบ่าย เพิ่งจะมีเวลามาตอบกลอนค่ะ คิดถึงเช่นกันนะคะ คุณวนัสนันท์ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณกุ้งหนามแดง .. เบียดกันอีกนิดนะจ๊ะ คุณเมกกะ ... ขอบคุณมากค่ะ คุณยโส.. นานไปจะชินหรือคะ ถ้างั้น ลมโลมจะพัดปลอบไปเรื่อยๆเช่นกันค่ะ ขอบคุณมากค่ะ คุณม้าก้านกล้วย .. โอ๊ย สำลักน้ำเลย ภาพฝันของคุณที่อ่านลมโลมเป็นอย่างไรคะ เหมือนสมิหลาคืนที่ไร้จันทร์หรือเปล่าเอ่ย ? คุณลี่ .. ขอบคุณมากค่ะ คุณเสียงครวญฯ .. อื้อ ! เอ๋ ! .. รู้ได้อย่างไรหนอ ?
24 พฤษภาคม 2547 12:11 น. - comment id 273405
ผมอ่านแล้วผมเกิดภาพขึ้นในใจ เหมือนกับว่า ผู้ชายกำลังปลอบโยนผู้หญิงที่เศร้าสร้อย อ่านไปอ่านมา เหมือนกับว่า ผมเองเป็นลมโลม
25 พฤษภาคม 2547 12:57 น. - comment id 274144
ค่ะ คุณคนผ่านมา เป็นอย่างนั้นค่ะ ..
27 พฤษภาคม 2547 08:33 น. - comment id 275153
ไพเราะ...งดงาม..ไร้ที่ติงามจริงๆจ้ะ
27 พฤษภาคม 2547 08:38 น. - comment id 275154
พระพายทักพฤกษาพาหายเศร้า ใต้เงื้อมเงาร่มไพรแทนใจฉัน ห่มพระพายให้อุ่นอบจบนิรันดร์ เคียงคู่กันมิ..ยอมพรากจากแก่นทรวง
27 พฤษภาคม 2547 17:37 น. - comment id 275395
แม้ปฐพีหรือนภามาโถมทับ ลมโลมรับพรรณไม้ไม่หลบหนี ตราบสิ้นหล้าสิ้นสรวงห้วงอเวจี ขอเคียงคู่รักนี้ตลอดกาล ขอบคุณค่ะ คุณ กาพย์นภาลัย ..
27 พฤษภาคม 2547 22:38 น. - comment id 275533
...ลมไล้ ไล่เลี่ย โลมเลียร่าง แขนคาง คิ้วคอ ขนข้อขา เพียงพลิ้ว ผิวผ่าน พาลพบพา ลมล้า โลมเรา เร้ารักแรง... ...............สวัสดีครับ.................
28 พฤษภาคม 2547 08:28 น. - comment id 275755
:) ขอบคุณมากค่ะ คุณที่รักของฉัน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
