มนุษย์ในโลก เปรียบเหมือน เพียงต้นหญ้า ที่มีค่า ปกคลุมดิน ให้ชุ่มฉ่ำ สีเขียวสด ใสสะอาด งามเลิศล้ำ ขอเอ่ยคำ บางคำ ไว้เตือนเรา อันต้นหญ้า นั้นมี อยู่หลายหลาย มีมากมาย สวยสด และเหี่ยวเฉา สวยที่สุด หรือไม่ ที่ใจเรา มักนึกเชลา หาสวยกว่า ไม่รั้งรา พบหนึ่งต้น งดงาม และงามงด ใจคิดคด กลับคิดหา ที่งามกว่า ย่างก้าวไป เดินไป รู้อีกครา สิ้นสุดหนา เขตสนาม ช้ำมิคลาย สนามหนึ่ง เปรียบเหมือน เขตชีวิต ที่ลิขิต โชคชะตา หญ้าทั้งหลาย มัวค้นหา เปรียบเทียบ ให้วุ่นวาย สิ่งที่หาย คือหัวใจ ไร้คนครอง ในวันนี้ ฉันหยุด การค้นหา ฉันพบว่า หัวใจ ไม่เศร้าหมอง เพียงแค่หยุด เปรียบเทียบ ตามครรลอง อยู่กับน้อง คนเดียว ก็เพียงพอ --------------------------
21 พฤษภาคม 2547 20:06 น. - comment id 272007
ครั้งแรกถือว่าดีพอสมควรค่ะ แต่ถ้าปรับคำปรับภาษาอีกนิด รับรองว่าบทต่อๆไปต้องดีเยี่ยมเชียวค่ะ
21 พฤษภาคม 2547 20:15 น. - comment id 272013
อันต้นหญ้ายังมีค่าแม้ต้อยต่ำ เพราะบางต้นยังจะนำมาใช้ส้อย เป็นตัวยารักษาโรคได้ไม่น้อย จึงไม่ด้อยในคุณค่าราคาเลย *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
22 พฤษภาคม 2547 21:41 น. - comment id 272643
แวะมาทักทายจ๊ะ- - - - จะเป็นกำลังใจให้นะ...