แม้รักแรก ผิดหวัง พังทลาย ใจสลาย เพราะคำหวาน ลวงให้หลง ขอจงหยัด ยืนขึ้น ใจทะนง จิตมั่นคง ก้าวเดิน อย่าหวนคืน ขอตั้งสัตย์ สัญญา ไม่ร้องไห้ ต่อแต่นี้ เป็นต้นไป ฉันจะตื่น ความมัวเมา เผาใจ เมื่อมะรืน จะถูกกลืน หายไป ชั่วนิรันดร์ ในวันนี้ ณ.ที่นี้ ฉันเพื่อน ที่อยากลืมเลือน ความเสียใจ ไม่แปรผัน ขอพวกเราทุกคน ร่วมใจกัน สร้างบทประพันธ์ กล่อมเกลา ไม่เหงาใจ
21 พฤษภาคม 2547 20:32 น. - comment id 272031
ในวันนี้ ณ ที่นี้ ฉันมีเพื่อน คอยย้ำเตือน ความสดใส มิให้หมอง จึงทำให้ ภาพความหลัง ครั้งเนืองนอง กับน้ำตา ความเศร้าหมอง จางหายไป *-*เป็นความคิดที่ถูกต้องแล้วค่ะ กลอนแต่งได้ดีนะค่ะ*-*
21 พฤษภาคม 2547 20:33 น. - comment id 272032
เขียนได้น่ารักดีค่ะ
24 พฤษภาคม 2547 08:13 น. - comment id 273335
ขอบคุณ ครับ ที่แวะมา อิอิ ของคุณ ผู้หญิงไร้เงา ก็แต่ น่ารัก ดีครับ