เงียบเหงาจนมองไม่เห็นใคร ร้องไห้....จนใจหนาว ยังคิดถึงวันคืนเก่า ระหว่างเราที่เคยมี แต่ฉัน....ก็ยังคงเป็นฉัน ไม่มีวันเรียกร้องอะไรมากกว่านี้ ขออยู่ลำพัง....กับความรู้สึกที่มี ไม่เคยคิดใช้ความอ่อนแอนี้....ต่อรอง
21 พฤษภาคม 2547 12:23 น. - comment id 271808
ฉันเช่นกันนั้นเป็นเช่นคนเหงา หลงคอยเงาคือใครที่สร้างหวัง อยากอิงอุ่นหนุนตักรักกันจัง สวรรค์พังรักเร้นไม่เห็นทาง อรุโณทัย อาภาภัส
21 พฤษภาคม 2547 13:14 น. - comment id 271847
วาดหัวใจไว้เต็มท้องฟ้า ให้เธอแหงนหน้ามองขึ้นมาในวันฟ้าใส เผื่อเธอจะรู้ถึงความไหวอ่อนของบางหัวใจ คนอีกโค้งฟ้ากำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่..คิดถึงเธอ ฯ แวะมาให้กำลังใจครับ...ยิ้มไว้นะครับ ^------------------^
21 พฤษภาคม 2547 15:57 น. - comment id 271918
คนเหงา เจ้าจะด้นไปหนไหน หยุดเถิดอย่าเตลิดจนเกินไป เจ้าอาจทิ้งใครให้รอ คนหวังได้แต่นั่งเหงาหงอย แต่แต่รอๆด้วยใจลอยๆ ได้แต่รอคอยแค่คนๆเดียว โปรดอย่าลืมฉัน ผู้อาจร่วมฝันในทางเปล่าเปลี่ยว โปรดเถิดรอประเดี่ยว เจ้าจะไม่เหลียวฉันเลยหรือไร คนฝัน ได้นั่งเหงาหงอย ได้แต่รอๆ ด้วยใจลอยๆ ได้แต่ รอคอย แค่คนๆเดียว จำเพลงของใครสักคนนะ นานแสนนานมาแล้ว
22 พฤษภาคม 2547 15:44 น. - comment id 272465
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง *-*กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยคะ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ แต่งเก่งจัง*-*