ไกด์ตัวน้อย พูดแจ้ว ๆ ภายในถ้ำ ได้จดจำ บอกต่อ หายสงสัย ข้างบนนั้น เรียกสะพาน มรณะงัย ผ่านสมัย ร.5 มานานนม มองด้านซ้าย เป็นผนัง สูงชันมาก ทะลุปาก ถ้ำด้านบน น่าฉงน มองด้านขวา เป็นผนัง มันมืดมน เป็นที่คน สักการะ หลวงปูกัน ตั้งตะหง่าน กลางถ้ำ เป็นที่ประทับ สร้างไว้รับ เสด็จ นั้นเหมือนฝัน เราถ่ายรูป 1แก๊ก ไว้ดูกัน ต่อจากนั้น ผละมา หาน้ำกิน อีกซักพัก เราเดิน ชิดด้านซ้าย ต้นอะไร ถามเจ้าหนู แล้วสะกิด คนตัวน้อย บอกว่า เป็นต้นพิษ อย่าเข้าชิด มันนัก อันตราย ใช้เวลา ภายในถ้ำ อยู่พักใหญ่ หายเหนื่อยได้ มีแรง จะปีนป่าย หยิบไมค์ขึ้น ตะโกน บอกออกไป ทุกคนให้ เตรียมตัว กลับขึ้นบน กว่าจะหลุด จากถ้ำ ออกมาได้ เหงื่อโทรมกาย แตใจ กลับสุขล้น ดูแลเหล่า เพื่อนฝูง ครบทุกคน รถก็โจน ออกไป คลองเขาแดง
18 พฤษภาคม 2547 18:35 น. - comment id 270184
เที่ยวไปในดวงจิต ใช้ชีวิตให้สดใส สนุกผาสุกใจ เที่ยวทั่วไทยใจฮาเฮ
18 พฤษภาคม 2547 20:56 น. - comment id 270258
เรน..จะกลับมาอีกนะ... ขอเรน..ไปอาบน้ำ..แป๊ปป.. ซาแว๊ป..
19 พฤษภาคม 2547 00:08 น. - comment id 270400
สำราญจิตคิดอยู่ในใจ เบิกบานในฤทัยได้ชื่นชม เหนื่อยกายนักแต่ขอพักภิรมณ์ ชื่นชมทิวทิศน์อันสวยงาม บรรยายได้ดีนะครับ มัท