จำได้มั้ย..ที่ตรงนี้..เราพบกัน แต่ละช่วงวัน..ทุกนาทีนั้นมีความหมาย ยิ้มร่าเริง..บอกว่ารักกันมากมาย แล้ววันนี้..เธอกลับกลาย..เปลี่ยนแปลงไป ทิ้งคนตรงนี้..ให้นั่งเหงา อยู่กับความเป็นเรา..ในอดีตทำได้แค่นี้ใช่ไหม นั่งหัวเราะกับโชคชะตา..ความรักที่เปลี่ยนไป เก็บเกี่ยวทุกความรู้สึกไว้..เป็นบทเรียนช้ำๆเพื่อตัวเอง ได้แต่เก็บ..ความทรงจำดีๆ ที่เคยมีระหว่างเรา ทำได้แค่นั้น อยากเข้มแข็งไร้น้ำตา แต่ยากจะทำมัน ก็ขอบ้าเพ้อฝัน..ร้องไห้ไปกับวันเก่าๆแล้วกัน...ขอเวลาทำใจ นี่แหละคนที่เคยคิดว่าใช่..อาจไม่แน่ วันนี้บอกรัก..วันต่อมาอาจไม่แยแส..ให้จำไว้ เป็นบทเรียน..อย่าให้ใครไปหมดทั้งใจ เมื่อถึงเวลาที่เขาผลักไส ..จะได้ไม่เสียใจมากเกินทน
น้ำตา_ 17 พ.ค. 2547 10:26 น. - ID 53650 
471
5
0
17 พฤษภาคม 2547 11:02 น. - comment id 269237
ไม่มีอะไรคงที่ แม้ความรักที่มีก็ไม่คงมั่น แต่สิ่งดีดีเราสามารถทำได้ทุกวัน และสิ่งเหล่านั้นจะคงมั่นในใจเรา *-*ชอบนะค่ะ*-*
17 พฤษภาคม 2547 11:11 น. - comment id 269244
ขอนั่งอยู่กับรอยอดีตที่ขีดฝัน ให้เราได้เจอกัน...แล้วจากพรากตรงนี้ จำได้ไหมภาพแห่งความทรงจำ..ที่ดีดี ต่อแต่นี้คงจะไม่มี...ไม่เหลือสิ่งดีดี..ไม่เหลือรอยอาลัย *** เศร้านะคะ ชื่อเราคล้ายกันนะคะ..
17 พฤษภาคม 2547 11:30 น. - comment id 269260
เศร้าจังแฮะ
17 พฤษภาคม 2547 12:02 น. - comment id 269278
คุณน้ำตาครับ อย่าไปจมฝังใจในความขมขื่นมากนักนะครับ ถ้าคุณคิดว่า คุณยังรักเขา คุณก็ลุกขึ้นสู้สิครับ สู้ด้วยความอาจหาญ อย่าท้อแท้ ท้อถอยเลยครับ เมกก็เป็นเช่นคุณ(ขณะนี้) แต่เมกก็สู้ ถึงแม้เส้นทางแห่งชัยชนะยังอยู่อีกไกลก็ตาม เมกเจ็บ เมกก็สู้ สู้ทุกวิถีทางที่เมกจะทำได้ สู้นะเพื่อน...ถ้าสู้ไม่ไหว ค่อยว่ากันอีกที
17 พฤษภาคม 2547 12:58 น. - comment id 269313
ยังเก็บไว้ก้นบึ้งของความจำ ทุกสิ่งอย่างที่ทำด้วยเราสอง มอบรักเธอสุดใจหมายเคียงครอง แต่ก็ต้องพลัดพรากจากกันไป คงเป็นเวรเป็นกรรมมานำหนุน จึงสับสนชุลมุนเหมือนน้ำไหล เราคงผิดเหมือนกันฝันทลาย ไม่ยั้งใจตัดสวาทจนขาดรอน สัจธรรมของชีวิต ต่างคนก็สำนึกว่า เยาว์เกินไป เมื่อวันเวลาล่วงไปเรียนรู้มากขึ้น จึงเห็นคุณค่าของมัน...สายเกินไปรึเปล่าที่จะกลับมา
17 พฤษภาคม 2547 13:57 น. - comment id 269363
เขียนได้ดีมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
