ข้าฯเข้าใจในน้ำคำที่เจ้าว่า รักต้องใช้เวลาที่เพาะบ่ม อยากให้เจ้ารู้ว่าใจข้าฯตรม ในกมลก็เพราะคำว่าเวลา ด้วยเข้าใจว่าเจ้าผ่านรักร้าว อาจให้เจ้าไหวหวั่นในรักใหม่ แต่ขอให้เจ้านั้นจงมั่นใจ ว่ารักใหม่ที่มีนั้นจักมั่นคง ด้วยดวงใจข้าฯนั้นมีเพียงเจ้า จักคอยเฝ้าดูแลทะนุถนอม จักปกป้องใจเจ้าให้สมปอง คอยประคองรักเราให้เนานาน ข้าฯรักเจ้าก็รู้ว่าข้าฯรัก เจ้าประจักษ์ในศรรักปักอกข้าฯ เจ้าอย่าให้ข้าฯต้องตายวายชีวา ด้วยคำว่าเวลานั้นมันสั้นไป เวลาที่ทำให้เรานั้นได้พบ ได้ประสบพบกันได้รู้จัก กาลผันผ่านเปลี่ยนเราให้ใกล้ชิด กลายเป็นเพื่อนคนสนิทที่รู้ใจ อยากจะขอได้ไหมเกินกว่าเพื่อน ให้เป็นเสมือนคู่คิดสนิทสนม ผูกสมัครรักมั่นกันเกลียวกลม ในกมลกลอยใจชื่นชีวา เป็นความหวังยิ่งใหญ่ในดวงจิต ที่จะคิดสนิทในดวงใจเจ้า ความคำนึงนึกถึงทุดค่ำเช้า จักคอยเจ้าจนถึงวันวิวาห์
10 พฤษภาคม 2547 16:12 น. - comment id 265119
.. เขียนได้ดีครับ ...
10 พฤษภาคม 2547 17:17 น. - comment id 265153
เขียนได้ โดนใจมากครับ
10 พฤษภาคม 2547 22:03 น. - comment id 265392
หากเจ้าใช้เวลาแค่ห้าวัน ข้าก็ให้เจ้านั้นได้เสมอ หากเจ้าใช้เวลาที่พบเจอ หมดเสมอถึงจะรักจักรอคอย *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
11 พฤษภาคม 2547 08:16 น. - comment id 265603
ขอบคุณมากๆ ทุกท่านเลยครับที่เข้ามาทักทายกัน ข้าฯพบคบเจ้ามากว่าสองปี ดวงฤดีเจ้าใยยังเมินเฉย ข้าฯสมัครรักมั่นเจ้ามิละเลย โอ้ทรามเชยหันมองข้าฯสักที
11 พฤษภาคม 2547 14:06 น. - comment id 265750
ค่าๆคิดเหมือนกานเลย แหะๆ** อยากเป็นมากกว่าเพื่อนบ้างจัง...^^ มาทักทายนะค๊า กลอนเพราะค่า...** ** ^_____________^ **