.... ทะเลงาม ยามเย็น เห็นไหมพี่ เกี่ยวก้อยชี้ ชวนชม ทะเลสวย แดดรอนรอน สายลม แผ่วระรวย คลื่นระทวย เป็นริ้ว พริ้วพริ้วมา .... คลื่นสลาย ซบสาด หาดทรายแก้ว พี่ชมแล้ว อย่าเพิ่งเบื่อ นะพี่จ๋า หาดทรายขาว ไกลลิบ สุดสายตา จรดนภา สีฟ้าส้ม อมชมพู .... แว่วเพลงคลื่น โหมกระหน่ำ ย้ำโขดหิน เหมือนเสียงพิณ ฟังเพราะ เสนาะหู เสียงกระซิบ "พี่รักเจ้า....นะโฉมตรู" ดังก้องอยู่ ทุกเวลา ทุกนาที .... ฝูงนกน้อย ลอยลับ บินกลับรัง นกรู้จัก ห่วงหลัง นะจ๊ะพี่ นกนั้นเหมือน รักเรา นะคนดี จะไม่หนี พลัดพราก ไปจากรัง.......
6 พฤศจิกายน 2544 05:56 น. - comment id 17920
อะไร..จะโรแมนติก..ปานนั้น..หาดทราย..สายลม..สองเรา..อิจฉาจัง..เพราะดีครับ
6 พฤศจิกายน 2544 07:14 น. - comment id 17926
อยากไปเดินอย่างนั้นเหมือนกันจ้า
6 พฤศจิกายน 2544 13:37 น. - comment id 17973
เก่งจังเลย เพราะดีจังจ้า...อ่านแล้วชอบมากเลย
12 พฤศจิกายน 2544 02:02 น. - comment id 18948
ไม่เห็นชอบเลย...กลอนไรน่ะ....3 อิ...(จริงๆ..แล้ว...อิจฉา...ทะเล..อาไร๊...มดไต่ยั้วเยี้ย...อ๋อ...สงสัยทะเลน้ำตาล....อะคิก ...อะคิก...)