เก็บมาฝากจากจันทบุรี

sun strom

รุ่งเช้าวันที่ 1 ต้องไปแล้ว 
หาน้องแก้วคนดีที่จันทร์หนอ 
คิดถึงเขาเคยพูดจาอย่างเพียงพอ 
ตอนนั้นก้อเบื่อขี้หน้าเขาเสียจริง 
พอไม่อยู่ร่วมชายคาก็มาคิด 
น้องมิ่งมิตรจะอยู่ดีหรือไฉน 
คืนวันผ่านหลายวันแสนห่วงใย 
คงจะได้เจอหน้ากันนั่นสุดดี 
ขึ้นทางด่วนสายกรุงเทพฯ-ชลบุรี 
ขับเร็วรี่ 140 วิ่งเหมือนหนี 
คุณตำรวจหรือโจรร้ายเบาหน่อยดิ 
ลดมาที่ 100 ก็แล้วกันนาป๋านา 
ถึงชลบุรีเมื่อเวลาสองโมงเช้า 
แวะทานข้าวที่แกลงแหล่งอาหาร 
ทั้งดู๋ดีชักธง ต้มยำ นำมาทาน 
อาหารหวานก็ตามมาน่ากินจัง 
เสร็จจากทานอาหารรถวิ่งต่อ 
เห็นต้นตอแหล่งพฤกษาน่าพิศมัย 
ทั้งทุเรียน เงาะ ลองกอง มากมายไป 
เราอยากได้เสียทุกอย่างเพื่อฝากคน 
สามโมงครึ่งเข้าเมืองจันทน์อันอบอุ่น 
ทำหัวหมุนขับหลงทางอันวกวน 
เอ...ดูท่าข้างหน้าจะมีฝน 
แวะถามคนหน่อยละกันคงได้การ 
ไปหน้าหน่อยก็จะเจอป้อมตำรวจ 
เดี๋ยวเขาตรวจก็ถามเอาแล้วกันหลาน 
ลุงแก่แล้วจำไม่ได้จึงได้วาน 
แล้วหลาน ๆ มาทำไมในเมืองจันทน์ 
ขอบพระคุณในน้ำใจของลุงค่ะ 
ที่ยังมาโต้ตอบให้อุ่นใจหลาน 
ไม่เป็นไรหลานจะไปถามเอาแล้วกัน 
อีกไม่นานก็คงได้ในเรื่องราว 
ถึงมอบูรพาก็ตะวันโด่ง 
สิบเอ็ดโมงนั่นแหละป๋าพาหลง 
เป็นไรไปนะป๋าเหมือนพะวง 
ทำเป็นงง หรืออยากแกล้งคนข้างเคียง 
ดีใจจังนั่งรวมทั้งพี่น้อง 
ป๋าก็มองหน้าแล้วยิ้มอิ่มเต็มเปี่ยม 
ป๋ากับพี่คิดถึงเลยมาเยี่ยม 
เป็นไงเรียนถึงไหนแล้วบอกป๋าที 
เป็นความสุขของครอบครัวที่หายาก 
ด้วยลำบากเรื่องเวลามาสุขขี 
นานนานครั้งกว่าจะได้เอ่ยวจี 
ร่วมทั้งพี่ น้อง ป๋า กับแม่ไม่แน่นอน