กลางคืนดึก สงัด เวลานี้ ไม่รู้ที่ ในใจ มีใครไหม อยากให้รู้ ว่าคิดถึง สุดดวงใจ จากกันไกล ลาลับ มิกลับคืน อยู่คนเดียว ว้าเหว่ คำนึงหา ทอดสายตา เหนื่อยล้า แสนขมขืน อยู่คนเดียว ใจเปลี่ยวเปลี่ยว ต้องกล้ำกลืน อยากจะยืน ลุกขึ้น เพียงลำพัง ขอเพียงเพื่อน สักคน เป็นที่รัก ไว้จะพัก หัวใจ ที่คุมขัง ต้องทนฝืน เรี่ยวแรง เป็นกำลัง เหนื่อยหน่ายจัง ความเหงา ระโรยรา
30 เมษายน 2547 01:06 น. - comment id 257189
เพราะจ๊ะ น้องดิน อยู่คนเดียวเปลี่ยวความรู้สึก ที่สำนึกตรึกใจในล้ำค่า ขอเธอนะเพียงเธอคืนกลับมา ด้วยใจข้ากับน้ำตาที่หลั่งริน
30 เมษายน 2547 05:36 น. - comment id 257202
ความเหงาแทรก ซึมใน อย่าไหวหวั่น ตั้งสติ ให้มั่น ผ่องพรรณใส คิดถึงสิ่ง ดีงาม นะทรามวัย แล้วจิตใจ สงบเสงี่ยมเอง
30 เมษายน 2547 06:09 น. - comment id 257208
ถึง เจ้าชายกับตะเกียง เรียกยักษ์มาคุยสิจ๊ะ เหงาเจอเหงาเข้ากอด แล้วกดออดจอดป้ายด้วย จับมือกันแล้วรวย พระเจ้าช่วยเหงาเต็มเมือง!!5555555 อ่านแล้วก็เลยอยากเขียนให้สนุกนะ อรุโณทัย อาภาภัส
30 เมษายน 2547 14:56 น. - comment id 257447
เพราะจังเลย ค่ะ น้องสาว อ่านแล้วเหงาๆ ใจจังเลย แวะมาชม ค่ะ