ในมุม-มุมหนึ่งของคนเจ็บช้ำ มีน้ำตามาตอกย้ำให้หมองไหม้ ไหว้วอนดวงจันทร์..เพียงไม่พ้นวันก็อ่อนใจ ยินเสียงจันทร์ร่ำไห้ เมื่อฟ้าไม่มีดาว คืนนี้..ฉันคิดถึงเธอ หนึ่งดวงใจที่พร่ำเพ้อ..มีคำพร่ำกล่าว อยากบอกว่ารัก และแน่นหนักในทุกคราว แม้ฟ้าจะไร้ดาว หรือไม่แต่อย่างไร ในซอกหลืบของคนเจ็บปวด มีรอยแผลและความร้าวรวดเกินแก้ไข จันทร์ไม่อาจเยียวยา ฟ้าไม่เคยย่อได้อย่างใจ ฉันจึงยังเจ็บ--เก็บมันไว้ข้างใน ไม่รู้จะบอกกับใครนอกจากดวงจันทร์
29 เมษายน 2547 23:03 น. - comment id 257109
ในมุมนั้น ถ้าเธอเจ็บช้ำ มีน้ำตาไหลซ้ำๆจนเธอหมองไหม้ อย่าวอนดวงจันทร์ให้มันอ่อนใจ เพราะว่าจันทร์จะร่ำไห้เพียงเพราะขาดดาว คืนนี้ควรคิดถึงตัวเอง และหยุดหัวใจที่พรำเพ้อ พร่ำกล่าว แล้วพรุ่งนี้ไปบอกรักให้หนักแน่นเหมือนทุกคราว อย่ารอฟ้ามีดาว หรืออะไรก็ตามที ถ้าบอกไปได้เธอจะไม่เจ็บปวด ปัญหาที่เธอร้าวรวดจะไม่เกินแก้ไข ไม่ใช่เพราะจันทร์เยียวยา หรือฟ้ารักษาใจ แต่เพราะเธอไม่เก็บไว้ข้างใน แต่บอกเขาออกไป ไม่ใช่บอกจันทร์ แต่งดีมากเลยค่ะ ชอบมาก
29 เมษายน 2547 23:33 น. - comment id 257132
แต่งดีมากค่ะ ชอบอะตรงกับที่เรากำลังเปนอยู่เลย
30 เมษายน 2547 00:18 น. - comment id 257173
คืนนี้..ฉันคิดถึงเธอ หนึ่งดวงใจที่พร่ำเพ้อ..มีคำพร่ำกล่าว อยากบอกว่ารัก และแน่นหนักในทุกคราว แม้ฟ้าจะไร้ดาว หรือไม่แต่อย่างไร ++ชอบบทนี้จังค่ะ++
30 เมษายน 2547 13:12 น. - comment id 257369
++++++++++++++++++++++++++++++++++ บอกเราบ้างก็ได้ ยbนดีรับฟังเสมอนะ ^_____^ +++++++++++++++++++++++++++++++++
30 เมษายน 2547 17:53 น. - comment id 257533
เพราะมากค่ะ เห็นusernameที่ใช้แล้วคิดถึงพี่takeจัง จะรออ่านผลงานนะคะ