เหม่อมองดูหมู่ดาวพราวพร่างฟ้า หยาดน้ำตาหยดมาว่าช้ำใจ ดั่งฟ้าเลือนห่วงเดือนเหนืออื่นใด ดาวผ่องใสละเลยไม่เคยชม เมื่อหยาดชลหล่นมาพาชุ่มชื้น กลับขมขื่นฝืนใจให้ตรอมตรม น้ำตาเราจึงเฝ้าแต่ขื่นขม เปรียบดั่งลมพัดมาลาห่างเหิน
23 เมษายน 2547 21:35 น. - comment id 253068
กลอนเพราะดีค่ะ *-*
24 เมษายน 2547 02:33 น. - comment id 253186
เวหาหาวและดาวเดือน รักสะเทือนไม่เลือนลาง ยังทนอยู่เหงาเศร้าอ้างว้าง แต่รักเธอไม่เจือจางลางเลือนไป ........มาทักทายยามดึก!!
24 เมษายน 2547 13:23 น. - comment id 253418
:)
24 เมษายน 2547 22:07 น. - comment id 253645
แจมอารมย์ด้วยนิ ไร้รัก....เวหา....ไร้อากาศ แสงดาว....รสชาติ....เฝื่อนขม สายฝน....เปียกแก้ม....แววกลม สายลม....คลาพัด...สลัดใจ