- - - รานร้าว - - - เจ็บช้ำกล้ำกลืน--ฝืนไว้ น้ำตา...ไม่ให้ใครเห็น ทำเองรับเองอย่างที่เป็น ไม่ร้องขอให้ใครเห็นใจ - - - ร้าวราน- - - หม่นเศร้า- -- ใครเล่าทำเจ้า ใจเอย....ร้อนเร่าเป็นไฉน นับวันนับคืน...ผ่านไป หวังใจ...คงหาย..ร้าวราน
19 เมษายน 2547 13:37 น. - comment id 249834
วิจิตรครับ..มาปลอบครับ
19 เมษายน 2547 14:20 น. - comment id 249862
.....ตอบใจแทนไปแล้ว ไยยังแป้วในหัวใจ หาใหม่รักใสใส มีถมไปเขารอคุณ น่านะยิ้มนิดนะ มาสิจ๊ะร่วมทำบุญ ใจนึกใจอบอุ่น รักละมุนห่มเธอพลัน (สวัสดีครับ ผมเองครับ) อรุโณทัย อาภาภัส
19 เมษายน 2547 18:13 น. - comment id 249995
มาปลอบใหม่นะคะคุณวิจิตร..แง๊ๆๆๆ ขอบคุณค่ะ--อรุโณทัย อาภาภัส ...หวังเพียง....คืนวันที่ผันผ่าน ....จะประสานรอยร้าวให้ดีดังเดิม
19 เมษายน 2547 23:19 น. - comment id 250249
มาเป็นกำลังให้ค่ะ
20 เมษายน 2547 01:47 น. - comment id 250334
หัวใจไม่ใช่จาน คงร้าวรานไปไม่ได้ เพียงช้ำอยู่ภายใน นานวันไปก็หายเอง รับไว้เองก็ดีแล้ว..จะได้ชำนาญขึ้น อิอิ
20 เมษายน 2547 09:12 น. - comment id 250444
มาเยี่ยมนะครับ ....กลอนเศร้ามากนะครับ *-*
20 เมษายน 2547 09:41 น. - comment id 250466
ขอบคุณค่ะนางฟ้าซาตาน --คุณฤกษ์--บางทีใจมันก็ร้าวได้มากกว่าจานนะคะ --ก็..เศร้านิดหน่อยค่ะ..พู่กันฯ-ขอบคุณที่แวะมานะคะ
21 เมษายน 2547 08:50 น. - comment id 251193
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=441
21 เมษายน 2547 08:50 น. - comment id 251194
http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=441