ถ้าเวลานั้นย้อนกลับไปได้ ขอกลับไปในวันนั้นอีกสักครั้ง มีคำหนึ่งที่จะบอกให้เธอฟัง คำที่มันฝังใจว่า..รักเธอ.. แต่เมื่อย้อนเวลาไปไม่ได้ จะเก็บคำนี้..ไว้กับใจเสมอ เพื่อเตือนว่าครั้งหนึ่ง..ฉันรักเธอ.. รักเสมอแม้..ไม่อาจเอ่ยคำ..
11 เมษายน 2547 02:08 น. - comment id 245152
สายเกินไป รอเธอเอ่ยคำว่ารัก มานานนักแต่เธอกับไม่เอ่ย แถมท่าทีเธอนั้นช่างเฉยเมย ฉันก็เลยไม่แน่ใจ ว่าเธอนั้นคิดกับฉันอย่างไร จะรักฉันบ้างไหมในวันนี้ จะถามก็ไม่กล้าด้วยรู้ว่าไม่ค่อยดี จึงเก็บรักที่มีไว้ในนี้ที่หัวใจ จนมาวันหนึ่งซึ่งฉันหมดความอดทน อยู่อย่างคนที่ไม่มีหวัง เพราะคิดว่าเธอไม่เคยมีหัวใจให้กัน เลยหันหลังเดินจากลา โดยไม่รู้ว่าความจริง เธอนั้นเองก็ไม่กล้า จะเอื้อนเอ่ยเปิดเผยวาจา เพราะกลัวว่าฉันจะจากไกล ซึ่งถ้าฉันรู้ความจริงก่อนหน้านั้น ว่าเธอมีกันไม่เมินเฉย ไม่เหมือนท่าทีที่ละเลย ฉันจะเป็นฝ่ายเผยเฉลยบอกเธอเอง ว่าจริง ๆ ฉันรักเธอมากอยู่ ได้โปรดรับรู้ไว้ในวันนี้ รักเธอนะ รักมากอยากให้เธอทราบนะคนดี ถึงแม้คำว่ารักที่มีในตอนนี้จะสายเกินไป *-*อ่านกลอนคุณแล้วคิดถึงกลอนเก่าของตัวเอง เลยขอร่วมแจมด้วยคนนะค่ะ กลอนคุณแต่งได้ดีค่ะ*-*