ฝ่าฝน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์


วันที่เหงาเศร้า ร้าวราน
อยากได้ยินคำอ่อนหวานจากเธอ
แต่ห่างไกลกันเหลือ รู้ไหมใจฉันเพ้อ
ฉันคิดถึงเธอ
ฉันรักเธอเหลือเกิน
เดินทางอย่างเหงาเศร้า ร้าวรอน
อยากให้มีคนอาทรและเข้าใจ
แต่ยามนี้เราห่างกันไกล
ฉันเหมือนไม่มีใครเลย
อ้างว้างสุดอ้างว้าง
เส้นทางนี้เหงาเหลือเอ่ย
ฉันคิดถึงเธอจังเลย
ฉันรักเธอเหลือเกิน
อยากเดินตากฝน
ให้เปียกปอนจนชุ่มไป
เปียกโชกให้สะใจในความเหงาร้าวรอน
คาดหวังลม ๆ แล้ง ๆ
ให้รักกลับมาเหมือนก่อน
แต่สิ่งที่แน่นอน
คือนับวันห่างไกล .				
comments powered by Disqus
  • tiki

    10 เมษายน 2547 10:52 น. - comment id 244579

    มาอ่านเพลงนี้ ขอ อย่างเดียว ชื่อมันตัวใหญ่ น่าตกใจจังเลยค่ะ   อิอิ
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    10 เมษายน 2547 12:35 น. - comment id 244673

    คุณทิกิขยายความอีกนิด
    ก.พ. หัวไม่ค่อยดี
    
    หัวเราะได้ทั้งวัน
    
  • First_January

    10 เมษายน 2547 17:50 น. - comment id 244819

    ******************************************
    
    อยากฟังครับ
    
    ว่าแต่อยากฟังเจ้าตัวร้อง
    
    จะได้มั้ยอะ
    
    ^____^
    
    ชอบฝ่าฝนเหมือนกันเลยครับ
    
    แต่ไม่ชอบเปียกฝน
    
    .....เอ๊ะยังไง.....
    
    *****************************************
    
  • namsai

    10 เมษายน 2547 19:27 น. - comment id 244864

     เดินคนเดียวเดี๋ยวเดียวดาย
    
    มีจุดหมายปลายทางฝัน
    
    อยู่คนเดียวเปล่าเปลี่ยวทุกคืนวัน
    
    ไม่มีใครผูกพัน..อ้างว้างจริง
    ..
    
    **--**
    ขอฟังเพลงด้วยคน...ค่ะ
    
    
    
    
    
    
    
    
    
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    10 เมษายน 2547 20:58 น. - comment id 244921

    คุณFirst_Januaryครับฟังเพลงคุณฤทธิพร อินสว่างไปพรางๆ
    ผมก็ลอกเขาทั้งเสียง  ลีลา  และหน้าตา
    เนื้อร้องเท่านั้นที่เป็นผม
    
    คุณnamsaiครับ เวลาเขียนจำเป็นต้องอยู่คนเดียวครับ
    อยู่ 2 คนนี่เขียนยากเหลือเกิน-ผมน่ะนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 เมษายน 2547 22:47 น. - comment id 245003

    ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน
    ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ
    ไม่รู้ทำไมนะเออ
    จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย
    
    แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้
    มันเหงาเต็มทีแล้วรู้ไหม
    เหตุผลเพราะเธอมีใคร
    ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง
    
    *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ  ชอบค่ะชอบ โดนความรู้สึกอย่างจังเลย*-*
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    11 เมษายน 2547 05:39 น. - comment id 245179

    ครับ
    ขอบคุณมาก
  • rain..

    11 เมษายน 2547 14:14 น. - comment id 245333

    ..เรนชอบจังคะ...
     ก็ เรน..เป็น..สายฝน..นะคะ..
        ..
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    11 เมษายน 2547 15:01 น. - comment id 245368

    ใช่เลย
    ผมก็ชอบสายฝน
    ผมได้ทำนา
    มีข้าวกินเพราะฝน
    ผมมีน้ำดื่ม
    มีน้ำอาบ
    มีน้ำเล่นสงกรานต์
    ก็เพราะฝนด้วย
    
    ขอบคุณครับ
    
  • ราชิกา

    11 เมษายน 2547 18:01 น. - comment id 245445

    ฝ่าฝน...ทนร้าวรอน
    มิ่งสมรจรจำไกล
    รักเธอ..ยิ่งสิ่งใด
    มอบหทัยนี้ให้เธอ
    
    วันลา...คราฝนพรำ
    ยังตอกย้ำอยู่เสมอ
    รอคอย..เพื่อพบเจอ
    เฝ้าละเมอเพ้อคร่ำครวญ....ฯ
    
    แวะมาทักทายค่ะ...ทราบว่า..คุณก่อพงษ์..เป็นศิษย์เก่า มข. (มหาวิทยาลัยขอนแก่น)..ราชิกา..ก็เป็นศิษย์เก่า มข. เช่นกันค่ะ ...ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ...
    
    
  • ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

    11 เมษายน 2547 19:55 น. - comment id 245482

    ครับผม
    ยินดีครับที่ได้พบงานของคุณราชิกาที่นี่
    ผมจบปี 2532  แวะกลับไปราว 3 หนครับ
    ตอนเรียนจนมากนะครับ เก็บหน่อไม้รอบ มข.มาต้มแกงกินกับเพื่อนๆ
    ก็จบๆกันไป
    ผมไปทำงานด้านพัฒนาชนบทหลายปี
    ตอนนี้สอนหนังสืออยู่ครับ
    แต่ผมเรียกตัวเองว่าชาวนา
    กระดานเขียวๆคือแปลงนาของผม
    ลูกศิษย์นั่นแหละคือต้นข้าว
    
    และนาจริงๆผมก็ทำกับลูกเมียนะครับ
    ข้าวจากแรงกายเรา
    หอมเหลือเกิน
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน