เมฆมืดมัวสลัวไปไร้แสงอุ่น ฟ้าเคยคุ้นขุ่นใสเหตุใดหนอ ฉันก้าวไปในทางพลางชะลอ แม้แทบท้อทนเดินเมินไม่มอง เธอหยิบยื่นคืนรักผลักใสฉัน ใยทำกันเกินไปใจหม่นหมอง ต้องกล้ำกลืนฝืนลาน้ำตานอง มิอาจร้องเรียกใครให้ปลอบโยน สองข้างทางหว่างนี้มีแต่เศร้า พฤกษาเฉาช้ำต้นใบหล่นโกร๋น ลมหยุดไหวใจสั่นพลันตะโกน ทำไมโดนทิ้งเดี่ยวลดเลี้ยวมา หนุ่มคนนั้นนั่นใครลองใคร่ครวญ เธอรักล้วนหรือหลอกกลับกลอกหนา เขาอาจเป็นเช่นฉันวันหนึ่งมา มองท้องฟ้าพร่ามัวสลัวทาง 10 เมษายน 2547
นกตะวัน 10 เม.ย. 2547 08:59 น. - ID 50801 
421
3
0
10 เมษายน 2547 12:26 น. - comment id 244662
มาเยี่ยมนะครับ *-*
10 เมษายน 2547 16:30 น. - comment id 244777
อ่านแล้วเหงาค่ะ จิตใจโหวงเหวง มาเยี่ยมมาเยือนนะคะ
10 เมษายน 2547 18:25 น. - comment id 244831
เพราะมากค่ะ ช่วยแต่งกลอนวันเกิดให้หน่อย ได้ไหมค่ะ ? --- แบบประมาณว่าให้คนพิเศษอ่ะค่ะ ----
10 เมษายน 2547 20:27 น. - comment id 244893
อยากแต่งให้ แต่ไม่รู้จักมักคุ้นหรือผูกพันกับคนเกิด แต่งไม่ออกครับ ทอดอารมณ์กลอนไม่ถูก แต่งแล้วไม่ได้ดีตรงตามความรู้สึก ก็ไม่อยากแต่งครับ
10 เมษายน 2547 22:37 น. - comment id 244991
กลอนแต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ อ่านแล้วมองเห็นภาพเลยค่ะ ชอบจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
