;*^*-:- บ่วงรัก..บ่วงสิเน่หา-:-*^*;

สิปราง

คุณอ่อนไหวเกินกว่า..จะรักฉัน
คุณอ่อนโอนจนสัมพันธ์เริ่มสั่นไหว
คุณอ่อนแอกับความรักมากเกินไป
คุณอ่อนใจ..ตกหลุมง่ายโดยลมลวง
คุณอ่อนโยนกับความรัก..จนไม่กล้า
คุณอ่อนล้าพาไขว้เขวด้วยหึงหวง
คุณอ่อนโอย..โอดอ้างเขามาทวง
คุณอ่อนอ่วมกับรักกลวง..ไม่จีรัง
คุณไม่กล้าเพราะรักปนความแค้น
คุณไม่แน่นหนักพอจึงรอฝัง
คุณไม่สู้รู้ทั้งรู้..ด้อยพลัง
คุณพ่ายแพ้ตั้งแต่ยังไม่เห็นตัว
คุณไม่ไหวเพราะแหวกว่ายอยู่ในฝัน
คุณไม่หันหาความจริง..ที่สลัว
คุณไม่รับความสับปรับเพราะคุณกลัว
คุณไม่มัวหันหนี..คงมีวัน
คุณยอมจมอยู่กับรักที่แตกร้าว
คุณยอมเศร้าเพราะไม่กล้าจะหุนหัน
คุณยอมเจ็บกับคำเหน็บสาระพัน
คุณยอมฝันถึงความหลัง..ว่ารักดี
คุณยอมเขาด้วยเพราะคุณยังรักอยู่
คุณยอมอู้ยืดเวลา..ทำท่าหนี
คุณยอมอยู่ทั้งที่คุณก็รู้ดี
คุณยอมที่ตะขิดตะขวงกับบ่วงกาม
คุณลืมขึ้นจากหลุมที่เขาขุด
คุณลืมมุดเข้าต่อ..ไม่รอถาม
คุณลืมเกียรติลืมศักดิ์ศรีที่นิยาม
คุณลืมตามความทรนงจึงหายไป
คุณลืมฉันที่รักคุณที่ศักดิ์ศรี
คุณลืมยืดอกที่..เกินรับไหว
คุณลืมเดินด้วยขาแกร่งด้วยแรงใจ
คุณลืมไซร้ลืมรัก..ที่ภักดี