แต่ก่อนกาล นมนาน ละหารน้อย ไหลรินอ่อย คอยเลียด เฉียดทิวป่า ผ่านแก่งหิน ดินทราย แมกไม้มา บุญนำพา มาพบ คบนงราม เดี๋ยวนี้แล แปลเป็น ลำน้ำใหญ่ ไหลเรื่อยไป ใครเห็น น่าเกรงขาม หินยังกร่อน ผ่อนให้ ใจทำตาม รากไม้น้ำ แหลกลาน พาลกระเด็น เหลือแต่แม่ เนื้ออุ่น กรุ่นขุนเขา ใจหนักแน่น แม้นเรา เขาไม่เห็น ไหลมานาน นานนัก ทักเสียงเย็น ก็คงเป็น แค่พัก ปักหลักรอ
หนุมาน 1 พ.ย. 2544 21:26 น. - ID 5067 
520
0
0
2 พฤศจิกายน 2544 00:37 น. - comment id 17029
การรอคอย ช่างทรมาน เหลือเกิน หนุมาน อิ อิ
2 พฤศจิกายน 2544 01:20 น. - comment id 17036
บางครั้งการรอคอยก็ทำให้เรามีความอดทนอยู่นะจริงไหม หากเราเต็มใจที่จะรอก็รอต่อไปเถอะ
5 พฤศจิกายน 2544 01:17 น. - comment id 17684
แสนทรมานครับ แต่ก็ยังรอต่อไป
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
