เวลาที่ผ่านผันกับวันในแต่ละวันที่เงียบเหงา คืนที่ฟ้ามืดมน มีเมฆฝนและไร้ดวงดาว สิ่งรอบข้างว่างเปล่า...เหมือนมันไม่มีอะไร @-----------------------------@ นั่งตรงนี้ ยืนตรงนี้ รอว่าวันที่เคยมีคงจะย้อนมา รอให้คนที่เคยนั่งข้างๆกลับมาหา มาคืนวันเวลาที่หดหาย ให้ความสุข รอยยิ้มนั้นหวนมาสู่อ้อมกอดของหัวใจ แล้ววันแต่ละวันที่ผ่านไปมันจะไม่เงียบเหงาอีกเลย
8 เมษายน 2547 11:15 น. - comment id 243362
มาทักทายพี่ซินคับ..^_^
8 เมษายน 2547 14:19 น. - comment id 243459
นั่งตรงนี้ยืนตรงนี้ที่เรานั้น เคยแบ่งปันชิดใกล้ให้ห่วงหา แต่ตอนนี้ที่เป็นอยู่เสมอมา ยังมีฉันอยู่เอกาเพียงลำพัง *-*กลอนน่ารักจัง มารอเป็เนเพื่อนนะค่ะ*-*
8 เมษายน 2547 16:13 น. - comment id 243562
เป็นคนเหงาทีเดียวนะครับ ผมก็เคยนั่งหน้าบ้านตอนค่ำ ๆ บรรยากาศตอนนั้นมันดูเหมือนว่าเราเองกำลังผ่านช่วงเวลาอะไรก็ไม่รู้ แต่รู้สึกว่าตัวเองเหงาเหลือเกินล่ะครับ *-*
9 เมษายน 2547 00:57 น. - comment id 243901
ขอบใจแพ็คนะที่มาทักทายกันอ่ะจ๊ะ ดีใจจังไม่ลืมกันอิๆๆ ผู้หญิงไร้เงาค่ะ ทำมัยเก่งอย่างนี้น้อ ซินไม่ได้เข้ามาพักนึง ช่วงงานยุ่งๆอ่ะค่ะ คิดถึงจัง พุ่กันของหูกวางก็เคยรู้สึกเหมือนกันใช่ม๊า ว่างๆเข้ามาทักกันบ่อยๆน๊า