+*ไม่ต้องการรู้สึกอะไรมากกว่าที่เป็น+*

พู่กันของหูกวาง

    
                     เป็นเพียงคนคนนึงเท่านั้น
                   หลงทางในความฝันอันอ่อนไหว
               เหนี่อยล้ากับความรู้สึกที่ยากจะเข้าใจ
          ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด..ถึงรู้สึกได้ว่าเหงา วังเวง
                          พยายามค้นหาความหมาย
              คนคนนึงที่อยู่แสนใกล..คงทำให้ใจเคว้ง
                 ฉันคงรักเขามาก..มากกว่ารักตัวเอง
           ถึงได้ปล่อยให้หัวใจวังเวง..อยู่อย่างเดียงดาย
                       ไม่เคยหวังว่าเค้านั้นจะคิดถึง
                รู้ตัวเป็นเพียงแค่คนนึง..ที่ทำอะไรไม่ได้
   มองท้องฟ้าอย่างเหงา เหงา เพราะเราไม่ใช่คนที่เค้าสนใจ
            ได้แค่เพียงเก็บสิ่งดีดีเอาไว้..ไว้ปลอบใจตัวเรา
                 ไม่รู้ว่านานเท่าไร..จะได้พบกันอีกครั้ง
          ฉันจึงเก็บรักฝากฝัง..ไว้ตรงกลางของความเหงา
 เพียงรู้สึกว่าไม่มีใคร..จะได้หยิบความเดียวดายมาบรรเทา
          โอบกอดรักข้างเดียวที่รุมเร้า..ในเงาของหัวใจ
                   ความเจ็บปวด..ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้
               ไม่ได้เสียใจที่ความหวังดี..ส่งถึงเธอไม่ได้
            คนที่เค้ามีเจ้าของ..เค้าคงไม่มองมาที่ใครใคร
                ฉันเองเป็นแค่คนที่แอบเก็บเขาไว้ในใจ..
                 ...ไม่ต้องการรู้สึกอะไรมากกว่าที่เป็น...