สองเท้าจะวิ่ง..จะมองเพียงหนทางข้างหน้า จะทิ้งอดีตทั้งหมดที่ทำให้อ่อนล้าไว้ตรงนี้ เจ็บเหลือเกิน...กับความหลังรู้ไหมคนดี ฉันจะยิ้มอย่างนี้...ได้นานอีกซักกี่นาทีกัน อาจเป็นการกระทำที่โง่เขลา เพราะแม้จะหนีอย่างไร..อดีตของเราก็เหมือนเงาตามตัวอยู่อย่างนั้น แต่เพราะพยายามมองแต่ข้างหน้า..ฉันจึงมีชีวิตอยู่ได้ในทุกๆวัน จะไม่รออีกแล้ว...ใครสักคนที่เคยฝัน..หมดแล้วกำลังใจ ความทรงจำทั้งหมดที่มี..แสนบอบช้ำ เมื่อได้สัมผัส..ถึงอดีตทุกครั้งต้องนั่ง..เหม่อลอยร้องไห้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น..ไม่รู้ว่าจะต้องอยู่ต่อไปเพื่อใคร อ่อนแรง...ล้าพลังใจ..ไม่ต้องการอีกแล้วให้ใครฉุดขึ้นมา ฉันจึงต้องก้าวเดินด้วยตัวเอง ไม่ยอมให้ใครข่มเหง..มองฉันอ่อนแอ..แม้อ่อนล้า อาจมีชีวิต..ต่อไปอย่างไร้คุณค่าก็จะยิ้มสู้ให้กับวันที่ผ่านเข้ามา จะไม่หันมองอดีต...จะไม่มีน้ำตาจากคนๆนี้อีกต่อไป อาจเป็นเพียงการกระทำที่หลายๆคนไม่เห็นด้วย แต่มองกลับไป..ก็เจ็บใจ..ไม่รู้จะเก็บมันไว้ทำไม
6 เมษายน 2547 14:44 น. - comment id 242328
เป็นกำลังใจนะ คนเราต้องมองไปข้างหน้า อดีตมีไว้แค่เป็นบทเรียน แต่ไม่ใช่เพื่อฉุดรั้งเรา ชอบจังเลยท่อนที่ว่า -- จะไม่หันมองอดีต...จะไม่มีน้ำตาจากคนๆนี้อีกต่อไป
6 เมษายน 2547 14:46 น. - comment id 242330
อืมมมมม จริงนะครับ ...*-* เดนไปข้างหน้านะครับ อย่างอ่อนไหว พู่กันจะเป็นกำลังใจ ไม่ว่ายามสุข เศร้า เรื่อยไป..ไม่ทิ้งกันนะครับ..*-*
6 เมษายน 2547 14:52 น. - comment id 242333
พี่พันดาว........... ขอบคุณมากค่ะพี่พันดาว จะเอาไว้เป็นบทเรียนค่า ดีใจค่ะที่ชอบกลอนของช็อกแล็ต.. ว่าแต่ไม่เห็นพี่พันดาวแต่งกลอนเลย ขอบคุณมากค่ะ พี่พู่กันของหูกวาง... ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่าพี่กวาง ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ....^o^ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกลอนนัสบ่อยๆนะพี่ชาย... ขอบคุณมากค่ะ
6 เมษายน 2547 15:12 น. - comment id 242337
ขณะที่ทุกคนเดินไปข้างหน้า ฉันรินน้ำตาให้ความไร้ค่าของคำว่าความหลัง ทุกคนมีชีวิตที่สุขฉันมีความทุกข์เป็นพลัง ฉุดและรั้ง ...ก่อนทำทุกอย่างลงไป ไม่กล้าตัดสินใจเดินหน้าอย่างคนอื่น ทำได้แค่ลุกแล้วยิน ไม่อยากเคลื่อนไหว การเดินกับอนาคตหรือถอยหลังเพื่อจำจดสิ่งที่จากไป แค่คิดน้ำตาก็ไหล..หากต้องเปลี่ยนไปจากจุดที่เป็น อยากกล้าแต่กลัวที่จะก้าว.... จึงได้แต่ยืนปวดร้าวอย่างที่เห็น ไม่กล้าเปลี่ยนแปลงใดๆหากสิ่งที่ทำไปยากเย็น เลือกจะยืนและเดินไม่เป็น.. หากต้องถอยหลังเพื่อเห็น เดินหน้าเพื่อลืม ....... กลอนไพเราะมากขอรับนู๋นัท อิอิ เพ่สุดหล่อมาทักทายยามบ่ายจ๊ะ
6 เมษายน 2547 15:24 น. - comment id 242344
ทักทายคับน้องนัส.. โอย..ปวดหัวกับเรื่องสั้นจัง น้องนัสอ่านเร็วมากเลยอ่ะ แต่ตอนนี้พี่แพ็คลบทิ้งหมดแล้วคับ มันลงได้ไม่จบตอบ.. รอพี่ปีกฟ้าก่อนละกัน..เดี๋ยวพี่แพ็คจาลงใหม่ทีหลังนะ มึนเลย..งานนี้ โอย..อยากตาย!
6 เมษายน 2547 15:28 น. - comment id 242348
อดีตที่ผ่านมาคือความล้าและความหลัง ชีวิตไม่หยุดยั้งสิ่งที่พลั้งพลาดเอาไว้ จากนี้สู้ชีวิตลิขิตแล้วก้าวเดินไป โลกนี้แม้กว้างใหญ่ก็ไม่ใหญ่เกินใจเรา... **--** เป็นกำลังจายให้นะจ่ะ... อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด...
6 เมษายน 2547 15:28 น. - comment id 242349
จะพยายามต่อไป ต่อให้ยากแค่ไหนก็ไม่หวั่น ขอสู้ไปด้วยใจที่ฟ่าฟัน ไปสู่ฝันที่วาดไว้อย่าสวยงาม แวะมาทักทายน้าๆๆๆๆๆๆ
6 เมษายน 2547 22:24 น. - comment id 242495
**พี่เมจิคเชี่ยน........ หวัดดีค่าพี่เมจิค ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะ แต่แหมมาต่อกลอนเพราะกว่านู๋นัสอีก อิๆ ขอบคุณมากค่า **รักคุณคับ** โหย พี่แพ็คทามไมถึงลบล่ะค๊า พอนัสเห็นตอนสองก็รีบอ่านเลยอ่ะค่ะ อยากรู้ว่ามันจะจบแบบแฮปปี้หรือเปล่า อิๆ จะรอติดตามผลงานนะค๊า ขอบคุณมากๆค่ะ **น้ำใส**.. .....ขอบคุณค่า.. สำหรับกำลังใจและบทกลอนเพราะๆ ขอบคุณมากค่ะ **ใบชาสีส้ม** ขอบคุณมากนะจ๊าใบชา ที่แวะมาทักทายช็อกแล็ต กลอนก็เพราะมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
6 เมษายน 2547 23:09 น. - comment id 242537
*_* เข้มแข็งค่ะ สู้ๆนะ *_* มาเปนกำลังให้จายค่ะ
6 เมษายน 2547 23:22 น. - comment id 242548
กำมะหยี่.... ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค๊า ขอบคุณมากค่ะ
7 เมษายน 2547 00:10 น. - comment id 242577
กลอนเพราะดีครับ ถึงยังไงคนเราก็ไม่ควรคำนึงถึงอดีตนะครับ ควรที่จะก้าวไปข้างหน้าอย่างเดียวครับ
7 เมษายน 2547 00:25 น. - comment id 242585
เด็กบางขุนเทียน........ ค่ะ แต่ว่าอดีตก็เป็นบทเรียนนะ แต่ก็ไม่อยากมองเท่าไร อดีตที่ทำร้ายจัยช็อก อือๆ ขอบคุณมากค่า ว่าแต่หมงไม่เห็นลงกลอนเลยนะ??
7 เมษายน 2547 12:05 น. - comment id 242719
ใช่ค่ะ ควรที่จะก้าวไปข้างหน้า ถึงแม้ว่าอดีตจะเป็นบทเรียนสอนเราก็ตาม ^__^
7 เมษายน 2547 15:23 น. - comment id 242847
เหอๆ นู๋นัส - - กลอนเพราะอีกเลี้ยวววว
7 เมษายน 2547 21:10 น. - comment id 243091
ตฤณ........ขอบคุณมากค่าพี่บี...ถูกต้องนะคร้าบบบ พาฝัน..........เหอๆฝันจ๋า กลอนตัวน่ะเพราะกว่าเราแยะเลยนะ ขอบคุณมากจ้า
7 เมษายน 2547 22:10 น. - comment id 243133
โถๆๆน้องช้อกแลตของพี่นางฟ้า น่าสงสารจิงๆจ้ะ พี่นางฟ้ายังมีอกอุ่นๆให้น้องเสมอค่ะ เป็นห่วงนะจ๊ะ
7 เมษายน 2547 22:15 น. - comment id 243136
พี่นางฟ้า.. ขอบคุณค่าพี่นางฟ้า อุ่นจังเลย เหอๆ ขอบคุณมากค่ะที่มาเยี่ยมกันเรื่องยๆ ซึ้ง!!
8 เมษายน 2547 15:29 น. - comment id 243517
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ แวะมาทักทายครับ ยิ้มไว้ ยิ้มไว้ ^____^ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
8 เมษายน 2547 22:28 น. - comment id 243798
** ^___________________^ ** ยิ้มแล้วค่า ขอบคุณที่เข้ามานะคะ - First_January อิๆ