สุดท้ายแล้วใช่ไหม หมดใจที่จะอดทนกับฉัน เธอจึงขีดเส้นกำหนดระหว่างกัน จึงบั่นทอนความฝันที่เหลือ...ไปให้ใคร เหนื่อยและล้าแล้วสินะ จึงแสดงทีท่า...บอกว่าผลักไส อยากรู้นัก....... ว่าใครสร้างกฏแห่งความผูกพันและเยื่อใย ทำไมนะทำไม..... คำๆนั้นมันใช้ไม่ได้...สำหรับเธอ
6 เมษายน 2547 02:38 น. - comment id 242171
เศร้าจัง เพราะดีค่ะ
6 เมษายน 2547 09:16 น. - comment id 242199
หวัดดีคร๊าบ..พี่ฮัต กลอนยังหวานเหมื๊อนเดิม..แต่วันนี้หวานปนเศร้าแฮะ คิดถึงคับพี่..หายไปนานเลยนะ.. ^_^
6 เมษายน 2547 13:34 น. - comment id 242276
...เพราะจังค่ะ .. . ^___^
6 เมษายน 2547 20:56 น. - comment id 242461
..น้านจิคะ...ใครน๊า..สร้างกฏ.. ..กำหนด ..ขีดเส้น ..ความผูกพัน.. มัยร่า ..ต้องกั้น..ทางฝัน... มัยฯ..ต้องห้าม..มีกัน ..มัย?สร้างเส้นกั้น ..ฉันกับเธอ.... ..บทกวี .. ไพเราะมากเลยคะ.. สื่อ..ความรู้สึก .. ..เหงา .. และผูกพัน... เรน..แวะมา ..ชื่นชม..นะคะ..