จากวันนั้น....จวบจนถึงวันนี้.... จากวันที่ตัวชั้นนั้น....เฝ้าหา... ต้องการครัย...สักคน...ทุกเวลา ...เทอ...กลับมา...บอกชั้นว่า...ยังเหลือครัย แต่วันนี้...เทอกลับมา...ลาจากชั้น.... ลาจากกัน...ไป...ไม่กลับมาหา ทั้งที่บอก...จะอยู่ข้าง...ทุกเวลา... แต่ทำไมไม่รักษา...สัญญา...กัน วันเวลา...อาจแยก...เราห่างกัน แต่ไม่มีวัน...แยก...ใจชั้นได้... ถึงไม่มี....ตัวนาย..อยู่เคียง...ใกล้ แต่จะมี...ชีวิต...อยู่ต่อไป...แทน...ส่วนของนาย
5 เมษายน 2547 17:45 น. - comment id 241841
โอ้..โห..... วันเวลา...อาจแยก...เราห่างกัน แต่ไม่มีวัน...แยก...ใจชั้นได้... ถึงไม่มี....ตัวนาย..อยู่เคียง...ใกล้ แต่จะมี...ชีวิต...อยู่ต่อไป...แทน...ส่วนของนาย บทนึ้กินใจเหลือเกินค่ะ ^____^
5 เมษายน 2547 18:14 น. - comment id 241869
ซึ้งมากๆคับ..^_^
5 เมษายน 2547 18:36 น. - comment id 241885
อืมมม...เพราะค่ะ
5 เมษายน 2547 23:43 น. - comment id 242096
ซึ้งมากเลยค่ะ แต่ว่าอย่าลืมว่ายังเหลือช็อกอยู่น๊า เหอๆ