แด่พี่ชายที่จากไป....รักเหลือเกิน

ช็อกโกแล็ต

วันนี้ยิ้ม....ทั้งน้ำตา
ได้โปรดเถอะพี่จ๋า...ยิ้มตอบกลับมาบ้างได้ไหม
ไม่ได้ยินเลย...อย่าล้อเล่นสิ..นะ..แค่เสียงลมหายใจ
อยากได้ยินรู้ไหมอย่าจากไป...พี่ชายที่แสนดี
กรีดร้องเหมือนคนบ้า
นั่งคุกเข่าปาดน้ำตา...ทำไมทำกับน้องอย่างนี้
เสียงเครื่องวัดหัวใจ..ค่อยๆน้อยลงทุกนาที
ลืมตาเถอะ...ได้ไหมพี่..อย่าเพิ่งไป
เจ็บมากไหมตื่นขึ้นมาบอกหน่อย..
อย่าให้คนอื่นต้องคอย...นานๆได้ไหม
ลุกขึ้นมาหัวเราะแล้วบอกว่า..เด็กบ้าพี่ไม่ได้เป็นอะไร
ยืนยัยสักคำว่าพี่ยังมีลมหายใจ..ลุกสู้ไหว..น้องจะรอ
เห็นไหมพี่..แม่..ที่นั่งร้องไห้
เห็นหรือเปล่าพ่อที่กุมมือพี่ไว้..รอพี่ตื่นขึ้นมา..อยากร้องขอ
จะปล่อยไว้อย่างนี้เหรอ..ให้คนที่รักพี่ที่สุดต้องเฝ้ารอ
จะทิ้งให้ร้องไห้เท่าไรถึงจะพอ..อยากขอให้พี่กลับมา
จูบพี่ข้างแก้ม..กระซิบเบาๆว่ารักพี่
ไม่ตื่นมาจัดการน้องตัวดี...เหรอพี่จ๋า
ชอบอู้งาน..ทำให้พี่ลำบากตลอดมา
เมื่อถึงวันที่พี่จากลาเพิ่งรู้ว่า..รักพี่เหลือเกิน
                     รักพี่......เขียนให้พี่ เพราะรักพี่....อาจสายไป .....ธนพล.....